Επιστολή ενός νέου



«Πριν από χρόνια , στο σχολείο, διαβάζαμε στην ιστορία για τους πολέμους που έκαναν τα κράτη για να αποκτήσουν την ελευθερία τους. Για τους ήρωες του δικού μας έθνους που θυσίασαν την ζωή τους για το κοινό όφελος, για το όφελος των Ελλήνων. Οραματίστηκαν ένα κράτος δίκαιο, δημοκρατικό, ελεύθερο όπου ο πολίτης θα ζει με αξιοπρέπεια. Αν συνεχίσουμε την ιστορία μας λοιπόν και έρθουμε στο σήμερα θα δούμε ένα νέο πόλεμο. Έναν πόλεμο που οι λίγοι πολεμούν, χωρίς αληθινά όπλα.. αλλά με τις ίδιες συνέπειες τους πολλούς με κυρίαρχο σκοπό το δικό τους πλούτο, τα πολλά λεφτά, την εξουσία. Φυσικά και το έχουν καταφέρει. Βιώνοντας λοιπόν τη σημερινή πραγματικότητα στην χώρα μας και μελετώντας το υπόβαθρο της κοινωνίας μας που δεν είναι άλλο από την εργασία, το δικαίωμα του να ζεις.. να επιβιώνεις.. αδυνατούμε να πιστέψουμε την κτηνωδία, το αίσχος, την εκμετάλλευση που υπάρχει τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δάσκαλο αυτής της εξαθλίωσης που δεν είναι άλλος από τον δημόσιο τομέα. Φτάνουμε λοιπόν στους παραλήπτες αυτής της πραγματικότητας που δεν είναι άλλοι από τους νέους ανθρώπους. Τη νεολαία του σήμερα. Οι φοβισμένοι νέοι που εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα με μισθούς που όλοι γνωρίζουμε.. που δεν ξέρουν αν θα έχουν δουλειά την επόμενη μέρα, οι stagiers που τόσα χρόνια δούλευαν ανασφάλιστοι με μισθούς πείνας, οι συμβασιούχοι έργου του δημοσίου και ευρύτερου δημοσίου τομέα που αποτελούν σήμερα το αποκορύφωμα της εξαθλίωσης και εκμετάλλευσης από την πλευρά του κράτους με εξευτελιστικούς μισθούς, χωρίς δώρα, χωρίς άδειες, χωρίς δικαιώματα.. Φτάσαμε λοιπόν στο σημείο που οι νέοι αυτής της χώρας δεν αξίζουν το προφανές, σταθερή δουλειά, με όλα τα κεκτημένα πού έχουν όλοι οι εργαζόμενοι ανά τον κόσμο, αλλά τι;; 200.000 νέοι Έλληνες (stage, συμβασιούχοι) είναι για την πολιτεία διακοσμητικοί, δεν καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, (όπως τις ονομάσανε..) αλλά απλώς είναι περαστικοί για αυτούς .. Η νέα γενιά δεν χρειάζεται να δουλέψει, να εργαστεί , να ζήσει… Τότε ας μας διώξουνε από την χώρα.. !! Ίσως είναι και αυτό μια λύση;; Πάνω λοιπόν σε αυτήν την αδιανόητη για τον κοινό νου πραγματικότητα έρχεται η σημερινή κυβέρνηση (που πιστέψτε με δεν ενδιαφέρει κανένα νέο αν είναι πράσινη ή μπλε ή κόκκινη πλέον..) και ρίχνει την χαριστική βολή. Τους βάζει στο περιθώριο, τους ρίχνει στην ανεργία χωρίς καν να έχουν το δικαίωμα να μπουν στο ταμείο ανεργίας. Γιατί;; Προφανώς για να μας ξεκουράσει;; να πάμε διακοπές;; Όχι.
Απλώς θέλουν να ολοκληρώσουν το έργο τους. Το έργο της εξαθλίωσης, της ρουσφετολογίας, της ανεντιμότητας, της καταρράκωσης της προσωπικότητας των νέων ανθρώπων που εργάζονται με αυτό το καθεστώς έχοντας εμποτίσει την ιδέα σε αυτούς και στην κοινωνία μας ότι δεν είμαστε χρήσιμοι.. Χρήσιμοι λοιπόν δεν είναι αυτοί.!. Είναι επικίνδυνοι για την χώρα.! Οι λύσεις που δίνουν είναι να καταργηθούν τα stage ( να μείνουν άνεργοι δηλαδή χιλιάδες νέοι) στο δημόσιο τομέα και να περάσουν στον ιδιωτικό δημιουργώντας ένα νέο τομέα εκμετάλλευσης, όπου ο εργοδότης θα απολύει προσωπικό για να παίρνει νέους με stage που φυσικά θα τον συμφέρει οικονομικά συνεχίζοντας ακάθεκτα το έργο της εξαθλίωσης . Αυτή είναι η λύση που δώσανε στο πρόβλημα που οι ίδιοι δημιουργήσανε και λέγεται stage ιδιωτικού τομέα. Όσο αφορά το φαινόμενο που οι ίδιοι πάλι δημιουργήσανε και λέγεται συμβασιούχος έργου προτείνουν να καταργηθεί ο συμβασιούχος έργου και στη θέση του να δημιουργηθεί το ανανεωμένο του μοντέλο, πιο σύγχρονο και θα ονομάζεται συμβασιούχος εργασίας ορισμένου χρόνου, μέσω ΑΣΕΠ.

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ Η ΚΟΡΟΪΔΙΑ.Η ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ. Η ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΓΕΝΙΑΣ. ΜΕΧΡΙ ΕΔΩ ΚΥΡΙΟΙ.


Μπορεί να έχετε στήσει καλά τους μηχανισμούς σας μέσα στο δημόσιο και στις εταιρίες του δημοσίου με αποτέλεσμα την πολύχρονη εκμετάλλευση , ομηρία και εξαθλίωση των εργαζομένων ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΩΝ ΕΡΓΟΥ – STAGE (ή όπως αλλιώς τους βαφτίσατε) αλλά δεν θα σας αφήσουμε να μας δώσετε την χαριστική βολή. Θα αγωνιστούμε και θα καταφέρουμε να αποκτήσουμε το αναφαίρετο δικαίωμα μας για αξιοπρεπή εργασία, να ζήσουμε όπως αξίζει σε κάθε πολίτη μιας σύγχρονης, σωστής ( που κάνατε τα πάντα για να μην γίνει..) κοινωνίας.

Έτσι απαιτούμε τώρα:

1. ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟΥ ΟΡΟΥ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΟΣ ΕΡΓΟΥ Ή ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΟΡΙΣΜΕΝΟΥ ΧΡΟΝΟΥ . Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΕΙΝΑΙ ΜΙΑ.ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ. ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΟΠΟΥ ΕΡΓΑΖΕΤΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΜΕ ΕΝΑΝ ΤΑΚΤΙΚΟ ΥΠΑΛΛΗΛΟ (ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΕΧΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΕΙ..), ΒΑΡΔΙΕΣ – ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΑ- ΑΡΓΙΕΣ .. ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΙΣΧΥΕΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΕΡΓΟΥ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ.


2. ΕΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΣΕ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΘΥΣΙΑΣΕ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ, ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΠΟΣΤΟ , ΜΕ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΤΑΚΤΙΚΟ ΥΠΑΛΛΗΛΟ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣΔΗΠΟΤΕ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ. ΔΙΟΡΘΩΣΤΕ ΤΟ ΤΡΑΓΙΚΟ ΛΑΘΟΣ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗΣ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗΣ ΠΟΥ ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΤΕ. ΑΜΕΣΗ ΧΩΡΙΣ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΟΥΣ ΕΡΓΟΥ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΔΟΥΛΕΨΕΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ. ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ!! ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΤΩΡΑ!!

Η ιστορία μας έχει διδάξει ότι τα δικαιώματα κατακτούνται με αγώνες και αυτό θα κάνουμε.»