Μια πραγματική εργατική και πολύχρωμη λαοθάλασσα εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων και λαού πλημμύρισε κυριολεκτικά τις εργατικές διαδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα και πρώτα απ’ όλα πλημμύρισε τους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας
ΩΡΩΠΟΣ ΣΤΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ............Αντίσταση και αλληλεγγύη για μια ζωή με αξιοπρέπεια.
ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΛΑΟΘΑΛΑΣΣΑ ΣΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ!
ΑΦΕΤΗΡΙΑ Η 26 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ ΓΙΑ ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΤΩΝ ΕΝΩΤΙΚΩΝ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ - ΛΑΪΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗ!
ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΚΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΒΙΟΤΕΧΝΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!
Με μεγάλη επιτυχία ξεκίνησε από το πρωί ηπανεργατική απεργία, η οποία νέκρωσε κατά κύριο λόγο τις δημόσιες επιχειρήσεις και υπηρεσίες, ενώ συνδικαλιστικοί κύκλοι τόνιζαν ότι η απεργία, συγκριτικά, σημείωσε αρκετή επιτυχία και στον ιδιωτικό τομέα!
Ουσιώδης και αξιοσημείωτη υπήρξε και η συμμετοχή της ΓΣΕΒΕ και ΕΣΕΕ στην απεργία, αφού γιαπρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, επαγγελματίες, βιοτέχνες και έμποροι πήραν μέρος σεαπεργιακές κινητοποιήσεις και συμμετείχαν με δικά τους "μπλόκ" στις διαδηλώσεις.
Αυτήν την ώρα έφθασε η στιγμή για ένα πολύ μεγάλο αγωνιστικό κοινωνικό μπλοκ που θα συμπεριλάβει την εργατική τάξη, τα επαγγελματοβιοτεχνικά και μικρά εμπορικά στρώματα αλλά και τη μικρομεσαία αγροτιά!
Συνδικαλιστικοί κύκλοι τόνιζαν ότι για πρώτη φορά υπήρξε τόσο μαζική και αγωνιστική συμμετοχή στις απεργιακές διαδηλώσεις στην ελληνική περιφέρεια, επισημαίνοντας χαρακτηριστικά πόλεις όπως τα Γιάννενα, η Πάτρα, το Ηράκλειο και πολλές άλλες.
Οι ίδιοι παρατηρητές τόνιζαν, επίσης, τη συμμετοχή στην απεργία και τις διαδηλώσεις πλήθους ιδιωτικών επιχειρήσεων αλλά και μικρών επιχειρήσεων με τους εργαζομένους τους!
Τα παραπάνω γεγονότα, υπογράμμιζαν είναι αρκετά ελπιδοφόρα και αν αξιοποιηθούν σωστά από τηνΑριστερά και το ενωτικό ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, μπορούν να καλύψουν σταδιακά μαύρες τρύπες του εργατικού κινήματος στον ιδιωτικό χώρο και το χώρο των ανέργων.
Κύκλοι της Αριστεράς επισήμαναν ότι η απεργία και ογκώδεις εργατικές - λαϊκές διαδηλώσεις της26ης μπορούν να αποτελέσουν ένα πρώτο φθινοπωρινό σταθμό και κυρίως αφετηρία για μια μεγάληκαι δυναμική κλιμάκωση των ενωτικών ταξικών αγώνων, με άμεση προοπτική την προοδευτική εξέγερση και ανατροπή για μια κυβέρνηση της συμπαραταγμένης Αριστεράς.
Οι ίδιοι κύκλοι της Αριστεράς σημείωναν ότι οι απεργιακές κινητοποιήσεις της 26ης μπορούν να χαρακτηριστούν πολύ πετυχημένες, μόνο εφ’ όσον αποτελέσουν το έναυσμα και το πρώτο θαρραλέο βήμα για να ακολουθήσει κλιμάκωση και ένα τσουνάμι ενωτικών εργατικών - λαϊκών αγώνων, που θα σαρώσουν την κυβέρνηση και τις πολιτικές της, σε όφελος νέων προοδευτικών απαντήσεων.
....περισσότερα
ΠΡΟΕΔΡΙΚΗ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ
Του Θ. ΚΑΡΤΕΡΟΥ*
Σφίξτε τα δόντια! Αυτή ήταν η χτεσινή παραίνεση του προέδρου τηςδημοκρατίας στους αξιωματικούς των ενόπλων δυνάμεων, οι οποίοι δοκιμάζονται ήδη από την πολιτική των μνημονίων. Και έπεται συνέχεια στη δοκιμασία τους, με τα μέτρα που επέρχονται οσονούπω για τα ειδικά μισθολόγια. Με αποτέλεσμα άνθρωποι με δέκα και είκοσι χρόνια υπηρεσία, μάχιμοι υποτίθεται και ειδικευμένοι στα πιο σύγχρονα όπλα, να αντιμετωπίζουν μαζί με τις οικογένειές τους το φάσμα της ανέχειας και της πείνας. Συμπλέοντας στην απόγνωση με το μεγαλύτερο κομμάτι του ελληνικού λαού.
Θα έπρεπε κάποιος να πει στον πρόεδρο, ότι η σιωπή είναι –μερικές φορές τουλάχιστον- χρυσός, ακόμα και για τους ανώτατους πολιτειακούς παράγοντες. Διότι θέλουν δε θέλουν οι αξιωματικοί θα τα σφίξουν τα δόντια. Δεν χρειαζόταν η προτροπή του Παπούλια για να το κάνουν. Και όχι μόνο τα δόντια, αλλά και την ψυχή τους και κυρίως το ζωνάρι τους. Οι καλύτεροι μάλιστα από αυτούς θα παραβλέψουν ακόμα και το γεγονός ότι, μετά την εθελούσια μείωση της αποζημίωσής του, ο πρόεδρος της δημοκρατίας αποζημιώνεται με 12.000 ευρώ το μήνα –και τα περισσότερα έξοδά του πληρωμένα- ποσό άπιαστο ακόμα και για τους αρχηγούς του στρατού.
Τι σημαίνει όμως να καλείς ένα κόσμο που δοκιμάζεται να σφίξει τα δόντια; Ισχύει η παραίνεση και για τα άλλα θύματα της σημερινής πολιτικής; Συνιστά ο κύριος Παπούλιας να σφίξουν τα δόντια και οι άνεργοι, και οι κακοπληρωμένοι από την ξαμολημένη εργοδοσία – βρήκαμε παπά..- και οιμικρομεσαίοι που στραγγαλίζονται, και οι συνταξιούχοι που αργοπεθαίνουν με σύνταξη το ένα εικοστό της οικειοθελώς μειωμένης αποζημίωσής του; Ισχύει και για τα παιδιά που αναζητούν μια δουλειά, και για τους άρρωστους που ψάχνουν αγωνιωδώς για φάρμακα, και για όσους τέλος πάντων βολοδέρνουν στον ελληνικό λαβύρινθο;
Προφανώς είναι εκτός πραγματικότητας ο πρόεδρος. Δεν κατανοεί ότι εκατομμύρια Έλληνες, ανάμεσά τους και οι αξιωματικοί στους οποίους απευθύνθηκε, ζουν εδώ και καιρό με σφιγμένα δόντια. Όπως δεν κατανοεί ότι αυτό που τώρα τους ζητούν είναι να σπάσουν τα δόντια τους –εξ ου και οι αντιδράσεις. Θα έπρεπε όμως να κατανοεί ότι ένα έθνος, όπως και ένας άνθρωπος, με σφιγμένα, πολύ περισσότερο με σπασμένα δόντια, το τελευταίο που χρειάζεται είναι η προεδρική παραμυθία…
*Δημοσιεύθηκε στην «Αυγή» την Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2012.
ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ, Ο ΔΟΥΝΟΥΤΟΦΑΓΟΣ...
Του Ν. ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*
Μετά τα όσα δημοσιεύτηκαν για τον τρόπο με τον οποίο ο κ. Στουρνάρας «πέταξε έξω από το γραφείο του» (σ.σ.: ο Στουρνάρας...) τους εκπροσώπους τηςτρόικας, το λιγότερο που αξίζει στον υπουργό Οικονομικών είναι μια θέση στο πάνθεον των ηρώων της ελληνικής λεβεντιάς.
Εκεί, δίπλα στον Κολοκοτρώνη, τον Καραϊσκάκη και τον Νικηταρά.
Μάλιστα η γενναιότητα με την οποία αντιμετώπισε τον αντιπαθέστατο Τόμσεν, τον εκπρόσωπο του ΔΝΤ, είναι αρκετός λόγος ώστε η προτομή που θα φιλοτεχνηθεί(στο μέλλον...) για τον υπουργό να φέρει τη σεμνή επιγραφή: «Στουρνάρας, ο ΔουΝουΤοφάγος»...
*
Οσο για τις εφημερίδες που έγραψαν και τους τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς που δεν σταματούν από το Σάββατο το βράδυ να αναπαράγουν τους άθλους του κ. υπουργού,
οι επικές περιγραφές τους για το πώς «κατσάδιασε» τους τροϊκανούς και για τα όσα διημείφθησαν εκεί πίσω από τις κλειστές πόρτες του υπουργικού γραφείου στη συνάντηση με την τρόικα,
όπου ο κ. Στουρνάρας - σύμφωνα με τα σχετικά ρεπορτάζ - «άστραψε και βρόντηξε»,
θέτουν σοβαρή υποψηφιότητα για το βραβείο «Πούλιτζερ».
*
Αλλωστε δεν είναι και μικρό πράγμα να μαθαίνεις τι συμβαίνει πίσω από τις επτασφράγιστες πόρτες και μετά να ενημερώνεις αυθεντικά, ειλικρινά και αντικειμενικά το λαό για τα... κατορθώματα ενός υπουργού.
Υπάρχει βέβαια και η άλλη δημοσιογραφία. Εκείνη που δεν φιλοτεχνεί «ήρωες» που τα «ανδραγαθήματά τους» αρχίζουν και τελειώνουν πίσω από κλειστές πόρτες.
Υπάρχει, δηλαδή η δημοσιογραφία που δεν αντιλαμβάνεται ότι οι αναγνώστες, οι τηλεθεατές, οι ακροατές είναι... στουρνάρια.
*
Οπως υπάρχει και η άλλη λογική:
Η λογική του να εμπιστεύεσαι όσα βλέπεις με τα μάτια σου
και να βγάζεις συμπεράσματα για όσα ακούς με τα αυτιά σου.
***
Ετσι, λοιπόν, με τα μάτια μας έχουμε δει και με τα αυτιά μας έχουμε ακούσει τον κ. Στουρνάρα να δηλώνει:
*
«Το Μνημόνιο είναι διαβατήριο εξόδου από την επικίνδυνη ζώνη της χρεοκοπίας».
(Γιάννης Στουρνάρας, παρουσίαση έκθεσης του ΙΟΒΕ, 5/7/2010)
*
«Το Μνημόνιο είναι ένα αναγκαίο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής (...). Αν βγούμε από το Μνημόνιο σήμερα αυτό σημαίνει ακαριαίος θάνατος. Η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει αμέσως (...)».
(Γιάννης Στουρνάρας, δηλώσεις στον «Βήμα FM», 21/9/2010)
*
«Χωρίς τη στήριξη της τρόικας, η ελληνική οικονομία θα είχε υποστεί μια απότομη συρρίκνωση...».
(Γιάννης Στουρνάρας, εφημερίδα «Μακεδονία», 19/3/2011)
*
«Η μόνη εναλλακτική στο Μνημόνιο είναι η χρεοκοπία (...) το Μνημόνιο αποτελεί μονόδρομο έναντι της χρεοκοπίας, που είναι και η μόνη εναλλακτική εκδοχή».
(Γιάννης Στουρνάρας, συνεδρίαση Επιτροπής Ερευνας και Τεχνολογίας της Βουλής, «newscode.gr», 24/5/2011)
*
«Δεν υπάρχει ουσιαστική εναλλακτική λύση από το μνημόνιο...».
(Γιάννης Στουρνάρας, συνεδρίαση Επιτροπής Ερευνας και Τεχνολογίας στη Βουλή, «Express.gr», 25/05/11).
*
«...Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που ελλοχεύει είναι η ακύρωση του μνημονίου...».
(Γιάννης Στουρνάρας, παρουσίαση έκθεσης ΙΟΒΕ, 5/7/2010)
***
Κατόπιν αυτών, επομένως, δεν έχουμε καμία αμφιβολία για τον «ηρωισμό» του κ. Στουρνάρα απέναντι στην τρόικα.
*
Μια ευχή και μια ελπίδα έχουμε μόνο:
Αυτός που εξυμνούσε την τρόικα και τα μνημόνια πριν γίνει ακόμα υπουργός και τώρα ως υπουργός σε συνεργασία με την τρόικα κόβει μισθούς και συντάξεις,
ο κ. Στουρνάρας,
έτσι αψύς που είναι κατά την υπεράσπιση των συμφερόντων του ελληνικού λαού, την επόμενη φορά που θα... «πετάξει έξω» τους τροϊκανούς, να συγκρατήσει τη δίκαιη αγανάκτησή του, μην τους σφαλιαρίσει κιόλας και έχουμε μετά και κανένα διπλωματικό επεισόδιο...
ΣΚΑΝΔΑΛΙΣΤΕΙΤΕ!
Το θέμα δεν είναι αν το πολιτικό σύστημα της ολιγαρχίας, από την πιο αστικοδημοκρατική μέχρι την πιο φασιστική εκδοχή του, αποτελεί βούρκο σαπίλας, διαφθοράς και διαπλοκής.
Αυτά είναι δεδομένα πράγματα και ισχύουν στα τέσσερα σημεία του καπιταλιστικού ορίζοντα:
Από την «Τσικίτα» και τις σχέσεις της με το πολιτικό προσωπικό της Λατινικής Αμερικής, μέχρι το «ό,τι συμφέρει την "Τζένεραλ Μότορς" συμφέρει τις ΗΠΑ» του Νίξον, και από την Ιταλία και τη Γαλλία τουΜπερλουσκόνι και του Μπερεγκοβουά, μέχρι την «Ενρον» του Μπους και τη «Ζήμενς» των εκάστοτεκαγκελαρίων.
*
Ειδικά, δε, στην Ελλάδα, η κολόνια κρατάει από συστάσεως...
Από την εποχή του Μαυροκορδάτου μέχρι τους σύγχρονους Μαυρογιαλούρους.
Από τις εποχές της «Ούλεν», της «Πάουερ», της φασιστικής δικτατορίας του Μεταξά, που αποτέλεσε τον καλύτερο φίλο των διεθνών τοκογλύφων, της προδικτατορικής υπόθεσης «Ζήμενς», της «Πεσινέ» και του Τομ Πάπας των συνταγματαρχών,
μέχρι τα «έκανε ένα δωράκι για τον εαυτό του», τα Χρηματιστήρια, τα διαχρονικά Βατοπέδια και τις μεταπολιτευτικές «Ζήμενς»,
ίδια η γεύση.
*
Τα παραπάνω δε σημαίνουν ότι έχουμε «συνηθίσει», ή ότι πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τη φαυλότητά τους.
Σημαίνουν και αναδεικνύουν το πάντα ανεκπλήρωτο της ίδιας απαίτησης:
Να τιμωρηθούν αμείλικτα οι φαύλοι,
- που ποτέ δεν τιμωρούνται ή και όταν μετά από τα πολλά «κουκουλώματα» κάποιοι τιμωρούνται, το σύστημα της φαυλότητας που παράγει τους νέους φαύλους μένει ανέγγιχτο.
*
Μάλιστα, αυτό το αίτημα,
που δεν εξαντλείται στην παραδειγματική και αμείλικτη τιμωρία των «λαμόγιων», αλλά περιλαμβάνει τη συνολική ανατροπή του πολιτικοοικονομικού καθεστώτος της εκμετάλλευσης, του μονοπωλιακού κέρδους και της κεφαλαιοκρατικής «μπίζνας» που παράγει τα «λαμόγια»,
αίτημα από το οποίο δε νοείται να παραιτείται κανένας άνθρωπος του λαού και του μόχθου,
τίθεται επιτακτικά για δύο επιπλέον λόγους:
*
Πρώτον, λόγω του «μεγέθους» πλέον της σαπίλας. Απόδειξη ότι η βρωμιά, ως δομικό στοιχείο της λεγόμενης «ελεύθερης αγοράς», είναι τόση και τέτοια, που οι εκπρόσωποι του αστικού πολιτικού συστήματος, ακόμα και όταν είναι τίμιοι, ακόμα και αν είναι τίμιοι,
έχουν απολέσει, πια, τη δυνατότητα - ακόμα λέμε κι αν είναι τίμιοι - να φαίνονται και τίμιοι...
*
Δεύτερον, επειδή η σαπίλα έχει λάβει τέτοια ολοκληρωτικά χαρακτηριστικά που οι φορείς της, χωρίς καμία συστολή, φτάνουν στο σημείο να την μετατρέπουν ακόμα και σε εργαλείο «αθώωσης» του βούρκου! Απόδειξη ότι η τάξη που προωθεί τα συμφέροντά της μέσα από το βούρκο (σ.σ.: που τον χρησιμοποιεί ενίοτε σαν εκτροφείο των φασιστικών της συμμοριών) δεν έχει καμία αναστολή να χρησιμοποιεί τη σαπίλα,
- ακόμα και την ίδια της την πολιτική σαπίλα (!) -
σαν φωτοβολίδα αποπροσανατολισμού. Οπως τώρα, που
πουλάει «σκανδαλισμό» και «κάθαρση» σε ένα λαό, την ίδια ώρα που τον χρεοκοπεί, τονφτωχοποιεί, τον καταστρέφει και τον... «καθαρίζει» στεγνά στα 11,5 μέτρα!
*Δημοσιεύθηκε στο «Ριζοσπάστη» την Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2012.
ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ, Ο ΔΟΥΝΟΥΤΟΦΑΓΟΣ...
Του Ν. ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*
Μετά τα όσα δημοσιεύτηκαν για τον τρόπο με τον οποίο ο κ. Στουρνάρας «πέταξε έξω από το γραφείο του» (σ.σ.: ο Στουρνάρας...) τους εκπροσώπους τηςτρόικας, το λιγότερο που αξίζει στον υπουργό Οικονομικών είναι μια θέση στο πάνθεον των ηρώων της ελληνικής λεβεντιάς.
Εκεί, δίπλα στον Κολοκοτρώνη, τον Καραϊσκάκη και τον Νικηταρά.
Μάλιστα η γενναιότητα με την οποία αντιμετώπισε τον αντιπαθέστατο Τόμσεν, τον εκπρόσωπο του ΔΝΤ, είναι αρκετός λόγος ώστε η προτομή που θα φιλοτεχνηθεί(στο μέλλον...) για τον υπουργό να φέρει τη σεμνή επιγραφή: «Στουρνάρας, ο ΔουΝουΤοφάγος»...
*
Οσο για τις εφημερίδες που έγραψαν και τους τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς που δεν σταματούν από το Σάββατο το βράδυ να αναπαράγουν τους άθλους του κ. υπουργού,
οι επικές περιγραφές τους για το πώς «κατσάδιασε» τους τροϊκανούς και για τα όσα διημείφθησαν εκεί πίσω από τις κλειστές πόρτες του υπουργικού γραφείου στη συνάντηση με την τρόικα,
όπου ο κ. Στουρνάρας - σύμφωνα με τα σχετικά ρεπορτάζ - «άστραψε και βρόντηξε»,
θέτουν σοβαρή υποψηφιότητα για το βραβείο «Πούλιτζερ».
*
Αλλωστε δεν είναι και μικρό πράγμα να μαθαίνεις τι συμβαίνει πίσω από τις επτασφράγιστες πόρτες και μετά να ενημερώνεις αυθεντικά, ειλικρινά και αντικειμενικά το λαό για τα... κατορθώματα ενός υπουργού.
Υπάρχει βέβαια και η άλλη δημοσιογραφία. Εκείνη που δεν φιλοτεχνεί «ήρωες» που τα «ανδραγαθήματά τους» αρχίζουν και τελειώνουν πίσω από κλειστές πόρτες.
Υπάρχει, δηλαδή η δημοσιογραφία που δεν αντιλαμβάνεται ότι οι αναγνώστες, οι τηλεθεατές, οι ακροατές είναι... στουρνάρια.
*
Οπως υπάρχει και η άλλη λογική:
Η λογική του να εμπιστεύεσαι όσα βλέπεις με τα μάτια σου
και να βγάζεις συμπεράσματα για όσα ακούς με τα αυτιά σου.
***
Ετσι, λοιπόν, με τα μάτια μας έχουμε δει και με τα αυτιά μας έχουμε ακούσει τον κ. Στουρνάρα να δηλώνει:
*
«Το Μνημόνιο είναι διαβατήριο εξόδου από την επικίνδυνη ζώνη της χρεοκοπίας».
(Γιάννης Στουρνάρας, παρουσίαση έκθεσης του ΙΟΒΕ, 5/7/2010)
*
«Το Μνημόνιο είναι ένα αναγκαίο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής (...). Αν βγούμε από το Μνημόνιο σήμερα αυτό σημαίνει ακαριαίος θάνατος. Η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει αμέσως (...)».
(Γιάννης Στουρνάρας, δηλώσεις στον «Βήμα FM», 21/9/2010)
*
«Χωρίς τη στήριξη της τρόικας, η ελληνική οικονομία θα είχε υποστεί μια απότομη συρρίκνωση...».
(Γιάννης Στουρνάρας, εφημερίδα «Μακεδονία», 19/3/2011)
*
«Η μόνη εναλλακτική στο Μνημόνιο είναι η χρεοκοπία (...) το Μνημόνιο αποτελεί μονόδρομο έναντι της χρεοκοπίας, που είναι και η μόνη εναλλακτική εκδοχή».
(Γιάννης Στουρνάρας, συνεδρίαση Επιτροπής Ερευνας και Τεχνολογίας της Βουλής, «newscode.gr», 24/5/2011)
*
«Δεν υπάρχει ουσιαστική εναλλακτική λύση από το μνημόνιο...».
(Γιάννης Στουρνάρας, συνεδρίαση Επιτροπής Ερευνας και Τεχνολογίας στη Βουλή, «Express.gr», 25/05/11).
*
«...Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που ελλοχεύει είναι η ακύρωση του μνημονίου...».
(Γιάννης Στουρνάρας, παρουσίαση έκθεσης ΙΟΒΕ, 5/7/2010)
***
Κατόπιν αυτών, επομένως, δεν έχουμε καμία αμφιβολία για τον «ηρωισμό» του κ. Στουρνάρα απέναντι στην τρόικα.
*
Μια ευχή και μια ελπίδα έχουμε μόνο:
Αυτός που εξυμνούσε την τρόικα και τα μνημόνια πριν γίνει ακόμα υπουργός και τώρα ως υπουργός σε συνεργασία με την τρόικα κόβει μισθούς και συντάξεις,
ο κ. Στουρνάρας,
έτσι αψύς που είναι κατά την υπεράσπιση των συμφερόντων του ελληνικού λαού, την επόμενη φορά που θα... «πετάξει έξω» τους τροϊκανούς, να συγκρατήσει τη δίκαιη αγανάκτησή του, μην τους σφαλιαρίσει κιόλας και έχουμε μετά και κανένα διπλωματικό επεισόδιο...
ΣΚΑΝΔΑΛΙΣΤΕΙΤΕ!
Το θέμα δεν είναι αν το πολιτικό σύστημα της ολιγαρχίας, από την πιο αστικοδημοκρατική μέχρι την πιο φασιστική εκδοχή του, αποτελεί βούρκο σαπίλας, διαφθοράς και διαπλοκής.
Αυτά είναι δεδομένα πράγματα και ισχύουν στα τέσσερα σημεία του καπιταλιστικού ορίζοντα:
Από την «Τσικίτα» και τις σχέσεις της με το πολιτικό προσωπικό της Λατινικής Αμερικής, μέχρι το «ό,τι συμφέρει την "Τζένεραλ Μότορς" συμφέρει τις ΗΠΑ» του Νίξον, και από την Ιταλία και τη Γαλλία τουΜπερλουσκόνι και του Μπερεγκοβουά, μέχρι την «Ενρον» του Μπους και τη «Ζήμενς» των εκάστοτεκαγκελαρίων.
*
Ειδικά, δε, στην Ελλάδα, η κολόνια κρατάει από συστάσεως...
Από την εποχή του Μαυροκορδάτου μέχρι τους σύγχρονους Μαυρογιαλούρους.
Από τις εποχές της «Ούλεν», της «Πάουερ», της φασιστικής δικτατορίας του Μεταξά, που αποτέλεσε τον καλύτερο φίλο των διεθνών τοκογλύφων, της προδικτατορικής υπόθεσης «Ζήμενς», της «Πεσινέ» και του Τομ Πάπας των συνταγματαρχών,
μέχρι τα «έκανε ένα δωράκι για τον εαυτό του», τα Χρηματιστήρια, τα διαχρονικά Βατοπέδια και τις μεταπολιτευτικές «Ζήμενς»,
ίδια η γεύση.
*
Τα παραπάνω δε σημαίνουν ότι έχουμε «συνηθίσει», ή ότι πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τη φαυλότητά τους.
Σημαίνουν και αναδεικνύουν το πάντα ανεκπλήρωτο της ίδιας απαίτησης:
Να τιμωρηθούν αμείλικτα οι φαύλοι,
- που ποτέ δεν τιμωρούνται ή και όταν μετά από τα πολλά «κουκουλώματα» κάποιοι τιμωρούνται, το σύστημα της φαυλότητας που παράγει τους νέους φαύλους μένει ανέγγιχτο.
*
Μάλιστα, αυτό το αίτημα,
που δεν εξαντλείται στην παραδειγματική και αμείλικτη τιμωρία των «λαμόγιων», αλλά περιλαμβάνει τη συνολική ανατροπή του πολιτικοοικονομικού καθεστώτος της εκμετάλλευσης, του μονοπωλιακού κέρδους και της κεφαλαιοκρατικής «μπίζνας» που παράγει τα «λαμόγια»,
αίτημα από το οποίο δε νοείται να παραιτείται κανένας άνθρωπος του λαού και του μόχθου,
τίθεται επιτακτικά για δύο επιπλέον λόγους:
*
Πρώτον, λόγω του «μεγέθους» πλέον της σαπίλας. Απόδειξη ότι η βρωμιά, ως δομικό στοιχείο της λεγόμενης «ελεύθερης αγοράς», είναι τόση και τέτοια, που οι εκπρόσωποι του αστικού πολιτικού συστήματος, ακόμα και όταν είναι τίμιοι, ακόμα και αν είναι τίμιοι,
έχουν απολέσει, πια, τη δυνατότητα - ακόμα λέμε κι αν είναι τίμιοι - να φαίνονται και τίμιοι...
*
Δεύτερον, επειδή η σαπίλα έχει λάβει τέτοια ολοκληρωτικά χαρακτηριστικά που οι φορείς της, χωρίς καμία συστολή, φτάνουν στο σημείο να την μετατρέπουν ακόμα και σε εργαλείο «αθώωσης» του βούρκου! Απόδειξη ότι η τάξη που προωθεί τα συμφέροντά της μέσα από το βούρκο (σ.σ.: που τον χρησιμοποιεί ενίοτε σαν εκτροφείο των φασιστικών της συμμοριών) δεν έχει καμία αναστολή να χρησιμοποιεί τη σαπίλα,
- ακόμα και την ίδια της την πολιτική σαπίλα (!) -
σαν φωτοβολίδα αποπροσανατολισμού. Οπως τώρα, που
πουλάει «σκανδαλισμό» και «κάθαρση» σε ένα λαό, την ίδια ώρα που τον χρεοκοπεί, τονφτωχοποιεί, τον καταστρέφει και τον... «καθαρίζει» στεγνά στα 11,5 μέτρα!
*Δημοσιεύθηκε στο «Ριζοσπάστη» την Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2012.
Γιάννης Δραγασάκης: Το πρόγραμμα της κυβέρνησης δεν βελτιώνεται, ανατρέπεται
Συνέντευξη: Σταύρος Καπάκος
Ιστορική πρόκληση για την Αριστερά η αντιμετώπιση της κρίσης
Δεν μας αφορά η λογική του "ώριμου φρούτου" τονίζει στην "Αυγή της Κυριακής" ο Γιάννης Δραγασάκης, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στην Β' Αθηνών και επισημαίνει ότι πρέπει να κατανοήσουμε το βάθος της κρίσης και της κοινωνικής καταστροφής ως μια πρόκληση ιστορικών διαστάσεων. Υποστηρίζει ακόμη ότι είναι αυταπάτη πως οι διαπραγματεύσεις για την έξοδο από τον καταστροφικό λαβύρινθο της κρίσης, θα είναι ανέφελες, χωρίς εντάσεις, ρήξεις και εκβιασμούς. Ο Γιαννης Δραγασάκης αναφέρεται στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ λέγοντας ότι πρέπει να βελτιώνεται διαρκώς, τονίζει όμως ότι το πρόγραμμα της κυβέρνησης, δεν επιδέχεται βελτιώσεις και πρέπει να ανατραπεί. Αναφερόμενος στο θέμα της πολυσυζητημένης συνάντησης με τον Ράινχενμπαχ τονίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ανοικτός σε φυσιολογικές σχέσεις με τα θεμικά όργανα της Ε.Ε. και επισημαίνει με νόημα ότι ο επικεφαλής της Ομάδας Δράσης δεν ήταν σε θέση να πει κάτι συγκεκριμένο για το τέλος της ύφεσης. Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζει θέατρο του παραλόγου ότι ακόμη και αυτοί που εισηγούνται την πολιτική με τις βάρβαρες κοινωνικές συνέπειες δεν πιστεύουν ότι μπορεί να αντιστρέψει την καταστροφική πορεία.
* Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι μετά τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ έχει περιορίσει τις πολιτικές του δραστηριότητες, έχει κάνει "κοιλιά" στις παρεμβάσεις του και το αποδίδουν σε αλλαγή της αντιπολιτευτικής τακτικής και στην προσχώρηση στη λογική του "ώριμου φρούτου". Τι απαντάτε σε όλους αυτούς;
Το σημαντικό για μας είναι όποτε και όπως κι αν πέσει η κυβέρνηση, να έχουμε εξασφαλίσει ότι θα υπάρχει ένας ώριμος ΣΥΡΙΖΑ και μια κοινωνία έτοιμη για να οικοδομήσουμε το Αύριο. Επομένως, η λογική του «ώριμου φρούτου» δεν μας αφορά, είναι έξω από τη λογική μας. Διότι το ζητούμενο για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη, όπως λέει ο λαός, αλλά να οικοδομήσει τους όρους και τις προϋποθέσεις για μια μεγάλη τομή στα πολιτικά μας πράγματα και στην πορεία της χώρας. Μια τομή που, με δεδομένο το βάθος της κρίσης και της κοινωνικής καταστροφής, θα πρέπει να την κατανοήσουμε ως μια πρόκληση ιστορικών διαστάσεων, ως ένα άλμα στο μέλλον που μόνο με μια κοινωνική πανστρατιά, ένα πολύμορφο κοινωνικό κίνημα αντίστασης και αλληλεγγύης, και έναν ΣΥΡΙΖΑ πλουραλιστικό αλλά και συμπαγή, ευρηματικό και ανοιχτό στο καινούργιο μπορούμε να πετύχουμε.
* Ένα ακόμη σημείο στο οποίο δέχεται κριτική ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτή τη φορά κυρίως από την κυβερνητική πλευρά, είναι ότι το πολιτικό του σχέδιο για τη διαπραγμάτευση με τους δανειστές ενέχει ρίσκο, δηλαδή δεν απαντάει στο ερώτημα τι θα γίνει αν οι δανειστές δεν αποδεχθούν έναν συμβιβασμό αλλά επιλέξουν τη ρήξη.
Ας μιλήσουμε επιτέλους σοβαρά για τα σοβαρά θέματα. Υπάρχει όντως κάποια πολιτική δύναμη που, εδώ που φθάσαμε, να μπορεί να υποσχεθεί αναίμακτες λύσεις;
Το δίλημμα δεν είναι “ρήξη ή μη ρήξη”, αλλά πώς σχεδιάζουμε και οργανώνουμε μια συνολική στρατηγική διαπραγμάτευσης σε έναν κύκλο κρίσιμων θεμάτων, που διαρκώς διευρύνεται. Διότι δεν είναι μόνο το χρέος και η δανειακή σύμβαση. Είναι το Δουβλίνο ΙΙ, η νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική, οι νέες χρηματοδοτήσεις 2014 - 2020 και πολλά άλλα. Συνιστά αυταπάτη η άποψη ότι μπορούμε να βγούμε από τον καταστροφικό λαβύρινθο στον οποίο μας έχουν βάλει χωρίς διαπραγματεύσεις τόσο με τους δανειστές όσο και με τους ευρωπαϊκούς και άλλους διεθνείς θεσμούς. Ακόμα και μια έξοδος από το ευρώ, για όσους την υποστηρίζουν, προϋποθέτει περίπλοκες και μακρές διαπραγματεύσεις, δεδομένου ότι υπάρχει μια δομική αλληλεξάρτηση στις σχέσεις μας με την Ε.Ε.. Επομένως, κατά τη γνώμη μου, είναι απλουστευτικές οι απόψεις ότι το χρέος μπορεί να εξαλειφθεί με μια απλή κίνηση ή ότι μπορούμε να βγούμε από την κρίση χωρίς κοινωνικές και πολιτικές αναδιατάξεις και μεγάλους μετασχηματισμούς. Πρέπει να προετοιμαστούμε για έναν δρόμο μακρύ και για ένα «έργο» που πιθανότατα δεν θα είναι μονόπρακτο, αλλά θα έχει πολλές πράξεις.
Ακόμα μεγαλύτερη αυταπάτη συνιστά η άποψη που θεωρεί ότι αυτού του είδους οι διαπραγματεύσεις μπορεί να είναι ανέφελες, χωρίς εντάσεις, ρήξεις, εκβιασμούς. Το θέμα είναι να υπάρχει στρατηγική και σχέδιο αντιμετώπισης των συνεπειών. Εμείς εργαζόμαστε στη λογική ενός ολοκληρωμένου σχεδίου που αποσκοπεί στην αναδιαπραγμάτευση της θέσης και του μέλλοντός μας στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι και στον διεθνή καταμερισμό εργασίας με όρους ισοτιμίας και αξιοπρέπειας.
* Ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορήθηκε από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο ότι η εναλλακτική πρόταση την οποία παρουσίασε ο Αλέξης Τσίπρας στη ΔΕΘ είναι στη λογική της παροχολογίας, ενώ η χώρα βρίσκεται στη δίνη της βαθιάς οικονομικής κρίσης. Τι απαντάτε σ’ αυτή την κριτική;
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ολοκληρωμένο πρόγραμμα ανασυγκρότησης της οικονομίας και της κοινωνίας και δίκαιης δημοσιονομικής εξισορρόπησης, βασικά στοιχεία του οποίου έχουμε δημοσιοποιήσει προεκλογικά αλλά και πρόσφατα, με την ομιλία του Αλ. Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη. Εμείς, επομένως έχουμε πρόγραμμα. Αυτοί ως πρόγραμμα έχουν το Μνημόνιο της καταστροφής. Το δικό μας πρόγραμμα, ακόμα κι αν έχει κενά ή απαιτεί περαιτέρω εξειδικεύσεις, μπορεί να βελτιώνεται διαρκώς. Το δικό τους πρόγραμμα όμως δεν επιδέχεται βελτιώσεις. Πρέπει να ανατραπεί. Αυτή είναι η θεμελιώδης διαφορά.
* Γιατί έγινε η συνάντηση της αντιπροσωπείας του ΣΥΡΙΖΑ με τον επικεφαλής της Ομάδας Δράσης Ράινχεμπαχ, ενώ μέχρι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ αρνιόταν να συνομιλήσει με την τρόικα;
Το εδώ γραφείο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είχε την πρωτοβουλία να ζητήσει μια ενημερωτικού τύπου συνάντηση στην οποία και ανταποκριθήκαμε. Ο κ. Ράιχενμπαχ εκπροσωπεί τα θεσμικά όργανα της Ε.Ε. της οποίας η Ελλάδα αποτελεί, τυπικά τουλάχιστον, ισότιμο μέλος. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν πάντα ανοιχτός σε φυσιολογικές σχέσεις με τα θεσμικά όργανα της Ε.Ε., πολύ περισσότερο είναι τώρα από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην οποία τον έχει αναδείξει ο ελληνικός λαός με την ψήφο του. Εμείς λοιπόν έχουμε ξεκάθαρη θέση.
* Τι είπατε στον Ράιχενμπαχ για το Μνημόνιο, τις κοινωνικές επιπτώσεις και την ανασυγκρότηση του κράτους, και ποια ήταν η απάντησή του στα κρίσιμα θέματα όπως: αν βγαίνει ή όχι το πρόγραμμα, η ύφεση και τα συνεχή επώδυνα μέτρα; Αντιληφθήκατε κάποια διάθεση αυτοκριτικής για τη στρατηγική της εσωτερικής υποτίμησης;
Στον κ. Ράιχενμπαχ εκθέσαμε τις θέσεις και τις εκτιμήσεις μας με βάση την επιστολή του Αλ. Τσίπρα προς τον κ. Μπαρόζο από τον Φεβρουάριο του 2012 και με βάση το προεκλογικό μας πρόγραμμα. Υπογραμμίσαμε ειδικότερα τις κοινωνικές συνέπειες της κρίσης και της εφαρμοζόμενης πολιτικής. Δεν κρίνω σκόπιμο να επεκταθώ στις απόψεις η εκτιμήσεις του κ. Ράιχενμπαχ, αφού ο ίδιος μπορεί να απαντήσει σε σχετικά ερωτήματα εφόσον το επιθυμεί.
Το μόνο που ίσως έχει αξία να προσθέσω είναι ότι ο κ. Ράιχενμπαχ δεν ήταν σε θέση να πει κάτι συγκεκριμένο για το τέλος της ύφεσης, αφού όλες οι έως τώρα προβλέψεις της τρόικα όπως και ο ίδιος αναγνώρισε, έχουν παταγωδώς διαψευσθεί.
* Να έρθουμε τώρα στο νέο και πολύ πιο επώδυνο πακέτο οικονομικών μέτρων. Ακόμη κι αν παραβλέψει κανείς τις δραματικές κοινωνικές επιπτώσεις θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι προχωρά η παραγωγική ανασυγκρότησης της οικονομίας και να καταστεί το χρέος βιώσιμο;
Μα τα θέματα αυτά είναι εκτός ατζέντας. Το ζήτημα της βιωσιμότητας του χρέους και της παραγωγικής ανασυγκρότησης δεν τίθενται από την κυβέρνηση, δεν συζητιούνται καν. Συζητούνται σε όλο τον κόσμο, ακούγονται πολλές και μερικές φορές ενδιαφέρουσες ιδέες από πολλές πλευρές, όχι όμως από την κυβέρνηση ούτε από κάποιον από τους συμμετέχοντες σ’ αυτήν.
Το χρέος δεν αντιμετωπίζεται με λιτότητα. Αυτό έχει ισχύ «νόμου». Ήταν γνωστό από την αρχή. Ό,τι έγινε ήταν προβλέψιμο. Και το είχαμε προβλέψει.
Ζούμε ένα θέατρο του παραλόγου. Κι αυτό είναι ότι εφαρμόζεται μια πολιτική με βάρβαρες κοινωνικές συνέπειες και κανείς, ούτε αυτοί που την εισηγούνται ούτε αυτοί που την εφαρμόζουν, δεν πιστεύουν ότι μπορεί να αντιστρέψει την καταστροφική πορεία.
Τόσο το ζήτημα της παραγωγικής ανασυγκρότησης, λοιπόν, όσο και εκείνο του χρέους παραμένουν ανοιχτά, και μόνο μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα μπορέσει να δώσει ριζικές λύσεις σ’ αυτά.
* Αν δεν καταστεί το χρέος βιώσιμο πιστεύετε ότι η σημερινή κυβέρνηση έχει πάρει υποσχέσεις ή έστω προσδοκά νέο “κούρεμα” και σε ποια ομόλογα προκειμένου να καταστεί βιώσιμο;
Ποιος να υποσχεθεί τι και σε ποιον όταν τίποτα δεν ζητείται καν; Το μόνο που «παίζει» είναι η θεσμική αδυναμία του ΔΝΤ να εκταμιεύσει χρήματα αν δεν αποδείξει ότι το χρέος είναι βιώσιμο. Γι’ αυτό ή και γι’ αυτό το ΔΝΤ πιέζει τους Ευρωπαίους και κυρίως τους Γερμανούς να κάνουν κάτι. Ίσως σ’ αυτό επενδύει ο κ. Σαμαράς. Αλλά αυτό ανοίγει ένα κουβάρι αντιθέσεων στο εσωτερικό της τρόικας και τα κέντρα που αυτή εκπροσωπεί, που δεν είναι καθόλου βέβαιο πως θα έχει θετική κατάληξη για την υπόθεσή μας. Και πάντως δεν είναι δυνατόν να περιμένουμε ότι οι λύσεις θα μας προσφερθούν αν δεν τις προετοιμάσουμε και δεν τις διεκδικήσουμε εμείς οι ίδιοι.
* Κλείνοντας, να ξαναπιάσουμε το νήμα από το οποίο αρχίσαμε. Ποια νομίζετε ότι πρέπει να είναι η προοπτική του ΣΥΡΙΖΑ εν όψει της συζήτησης που έχει ανοίξει για την πανελλαδική συνδιάσκεψή του; Μπορεί να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ το νέο ΠΑΣΟΚ του σήμερα;
Ο ΣΥΡΙΖΑ, με το προεκλογικό του πρόγραμμα και με την παρουσία του στη ΔΕΘ έχει ολοκληρώσει έναν πρώτο κύκλο πολιτικής και προγραμματικής προετοιμασίας. Μια βάση στην οποία πρέπει να δουλέψουμε ακόμα αρκετά.
Τώρα, όμως, μπαίνουμε σε έναν νέο κύκλο, πολύ μεγαλύτερων απαιτήσεων. Πριν από λίγες ημέρες μιλούσα σε μια λαϊκή συγκέντρωση στον Κεραμεικό. Ο κόσμος ήταν εκεί, και ήταν πολύς. Με τις αγωνίες του, τις ελπίδες του, τις απαιτήσεις του. Κατανοεί τις δυσκολίες μας αλλά δεν θα δικαιολογεί για πολύ ακόμα τις καθυστερήσεις μας. Απαιτεί έναν ΣΥΡΙΖΑ δημοκρατικό, πλουραλιστικό αλλά και με ενιαία και συμπαγή έκφραση. Απαιτεί έναν ΣΥΡΙΖΑ με σαφείς και συγκεκριμένες θέσεις και με ακόμα μεγαλύτερη συνέπεια λόγων και έργων. Ό,τι προτείνουμε για την κοινωνία να το οικοδομούμε και στο εσωτερικό μας. Και μπορούμε να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις, αυτές και άλλες, αξιοποιώντας τη μεγάλη διαθεσιμότητα του κόσμου που προσεγγίζει τον ΣΥΡΙΖΑ. Όλες οι εμπειρίες μάς είναι χρήσιμες.
Ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ π.χ. που προσεγγίζει τον ΣΥΡΙΖΑ θέλει, σε πολλές περιπτώσεις πιο πολύ από εμάς, ο ΣΥΡΙΖΑ να διδαχθεί από τα λάθη του ΠΑΣΟΚ, να μην αντιγράψει το παρελθόν, αλλά να ανοίξει νέους δρόμους, να διαμορφώσει νέα πρότυπα. Αυτό άλλωστε απαιτεί και η βαθιά δομική καπιταλιστική κρίση που ζούμε. Ακόμη και όσοι από απόγνωση ή με έναν τρόπο ρομαντικό αναπολούν διευθετήσεις του παρελθόντος, γνωρίζουν ότι η εποχή μας απαιτεί νέες απαντήσεις. Έχουμε, λοιπόν, πολλά να μάθουμε από το παρελθόν και πολλά να κρατήσουμε από αυτό. Αυτά, όμως, μπορούν να γονιμοποιηθούν σε ένα σχέδιο που θα αποσκοπεί σε μια συνθετική Αριστερά του 21ου αιώνα, για μια Ελλάδα που παράγει και δημιουργεί, με δικαιοσύνη και αλληλεγγύη, απελευθερωμένη από τα δεσμά του Μνημονίου, από συμφέροντα, νοοτροπίες και λογικές που μας έφεραν ως εδώ.
.JPG)
Μεγάλη ήταν η επιτυχία της Λαϊκής Συνέλευσης του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στον Ωρωπό
Μεγάλη ήταν η
επιτυχία της Λαϊκής Συνέλευσης του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στον Ωρωπό,
στην κατάμεστη αίθουσα του Σαπανιδειου
πνευματικου κέντρου,
με εισηγητή το
Στη Συνέλευσης παραβρέθηκαν και μίλησαν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ
της Περιφέρειας Αττικής,Αλέξης
Μητρόπουλος και Γιώργος Πάντζας , καθώς
και η Δημοτική μας
Σύμβουλος στο Δήμο Ωρωπού, Στεργίου Ιωάννα.
Ακολούθησε πλούσιος και δημιουργικός διάλογος και
τοποθετήσεις από δεκάδες παρευρισκομένων συντρόφων ,φίλων και
συναγωνιστών.
Ο αγώνας δεν αρχίζει και
τελειώνει με τις εκλογές.
Αντιστεκόμαστε, διαμαρτυρόμαστε, διεκδικούμε, δημιουργούμε πιο
μεγάλα ρεύματα αμφισβήτησης.
Είμαστε αλληλέγγυοι, κανείς μόνος του στην κρίση. Ενεργοποιούμε υπηρεσίες και φορείς, στήνουμε
δίκτυο κοινωνικής αλληλεγγύης.
Εργαζόμαστε για την ανατροπή της
συγκυβέρνησης, την αποπομπή της τρόικας, την υπεράσπιση της εθνικής
ανεξαρτησίας, της λαϊκής κυριαρχίας,
της αξιοπρέπειας του πολίτη.
Η συνέχεια την.....
..... Δευτέρα 24/9/2012 στο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΑΠΑΝΔΡΤΙΟΥ ΩΡΩΠΟΥ στις 7.30μμ στην ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ
ΚΑΠΑΝΔΡΙΤΙΟΥ
...Τριτη 25/9/2012 απο το Σαπανιδειο
πνευματικο κεντρο,στις 6μμ ξεκιναει ντουντουκαδα στα χωρία μας, για την Γενικη
Απεργια της ΤΕΤΑΡΤΗΣ 26/9
... Γενική
απεργία την
Τετάρτη 26
Σεπτεμβρίου προσυγκέντρωση στο Σαπανιδειο πνευματικο κεντρο στις
9.00πμ και αναχωρηση στις 9.30πμ για
την συγκεντρωση στην Αθηνα (Μουσείο)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)