Ερώτηση κατέθεσε ο Βουλευτής
Αττικής Γιώργος Πάντζας προς τα υπουργεία Περιβάλλοντος Ενέργειας και
Κλιματικής Αλλαγής, Ανάπτυξης Ανταγωνιστικότητας Υποδομών Μεταφορών και Δικτύων,
Οικονομικών, με αφορμή τις πρόσφατες πυρκαγιές στην περιοχή των Αφιδνών και του
Κρυονερίου.
Στην ερώτηση του ο Βουλευτής
εστιάζει στο γεγονός, ότι στα καμένα σημεία, περιλαμβάνεται μεταξύ των άλλων
και η περιοχή για την οποία είχε αποφασιστεί με ΠΔ του 2007 να εγκατασταθεί σε
συγκεκριμένη ζώνη του βουνού, πλησίον στις Αφίδνες, η Βιομηχανική
Επιχειρηματική Περιοχή (ΒΕΠΕ) ‘’Τεχνόπολη – Ακρόπολης’’. Μια απόφαση η οποία
ακυρώθηκε πρόσφατα από το ΣτΕ για λόγους περιβαλλοντικούς.
Τονίζει λοιπόν, ότι είκοσι μέρες
μετά την ανακοίνωση της απόφασης του ΣτΕ, και τις μαρτυρίες των κατοίκων που
μιλούν για εμπρησμό, γεννιούνται εύλογα ερωτήματα σχετικά με το κατά πόσο ήταν τυχαία
η εκδήλωση της πυρκαγιάς, στην εν λόγω περιοχή των Αφιδνών και του Κρυονερίου,
με την υπόθεση της εγκατάστασης του συγκεκριμένου πάρκου υψηλής τεχνολογίας και
έρευνας.
Ερωτά λοιπόν τα συναρμόδια
υπουργεία εάν προτίθενται να κηρύξουν την περιοχή αναδασωτέα, μετά και την
πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ με την οποία ακυρώνεται το σχετικό ΠΔ του 2007 που
εξαιρούσε από την προστασία του ορεινού όγκου της Πάρνηθας περίπου 500
στρέμματα, τα οποία προορίζονταν για την εγκατάσταση του συγκεκριμένου πάρκου
υψηλής τεχνολογίας και έρευνας. Καθώς επίσης και εάν πρόκειται να αποζημιωθούν
οι κάτοικοι των περιοχών που έχουν υποστεί ζημίες στις κατοικίες και τις
περιουσίες τους.
Νομιμοποιώντας τον ρατσισμό και υποδαυλίζοντας εγκληματικές πρακτικές τύπου Χρυσής Αυγής, ο "Ξένιος Ζευς" συντελεί στη δημιουργία μιας αρνητικής εικόνας για τη χώρα, η οποία μοιραία έχει αρνητικό αντίκτυπο και στον τουρισμό
Η προαγωγή του τουριστικού προϊόντος της χώρας είναι μέρος της στρατηγικής ανάπτυξης την οποία η σημερινή κυβέρνηση υποτίθεται ότι προωθεί. Η πρακτική της, όμως, όχι μόνο δεν προάγει τον τουρισμό αλλά αντίθετα τον σαμποτάρει.
Παράδειγμα 1ο: Η επιχείρηση "Ξένιος Ζευς". Πολλά έχουν ειπωθεί για το γεγονός ότι αυτή η επιχείρηση κανένα πρόβλημα δεν λύνει και ότι απλώς προσπαθεί να αποσπάσει την προσοχή των λαϊκών στρωμάτων από τα νέα μέτρα κοινωνικής λεηλασίας, τα οποία η τρικομματική κυβέρνηση απεργάζεται. Επιπροσθέτως, όμως, η επιχείρηση αυτή επιδεινώνει ακόμη περισσότερο την οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα μας. Νομιμοποιώντας τον ρατσισμό και υποδαυλίζοντας εγκληματικές πρακτικές τύπου Χρυσής Αυγής, ο "Ξένιος Ζευς" συντελεί στη δημιουργία μιας αρνητικής εικόνας για τη χώρα, η οποία μοιραία έχει αρνητικό αντίκτυπο και στον τουρισμό. Σε ένα περιβάλλον όπου οι χώρες της "λευκής" Δύσης βρίσκονται σε μια μακροχρόνια καθοδική πορεία, τουριστικές χώρες όπως η Ελλάδα θα πρέπει να απευθυνθούν στο τουριστικό κοινό των οικονομικά αναδυόμενων χωρών στην Ασία και ανά τον κόσμο. Είναι προφανές ότι πρακτικές που υποδαυλίζουν τη ρατσιστική βία παράλληλα κάνουν τη χώρα μας λιγότερο ελκυστική στο ανερχόμενο και πιο δυναμικό κομμάτι της τουριστικής αγοράς.
Επιπλέον, η επιλογή του ονόματος "Ξένιος Ζευς" προδίδει όχι μόνο την υποκρισία των κυβερνώντων αλλά και την απόλυτη άγνοιά τους για το πώς λειτουργεί ο καπιταλισμός σήμερα. Ως γνωστόν, η επιτυχία οποιασδήποτε επιχείρησης στην καπιταλιστική αγορά εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ικανότητά της να δημιουργήσει στο καταναλωτικό κοινό μια θετική εικόνα για το προϊόν της. Γι' αυτό τον λόγο άλλωστε κάθε διαφημιστική καμπάνια επιδιώκει τη φαντασιακή σύνδεση συχνά μέτριων προϊόντων με κοινά αποδεκτές αξίες, όπως η κοινωνική και επαγγελματική καταξίωση, η προσωπική και οικογενειακή ευτυχία, η ερωτική ικανοποίηση κ.λπ.
Η επιχείρηση "Ξένιος Ζευς" κάνει ακριβώς το αντίθετο. Αντί να αναδεικνύει την αρχαιολογική μας κληρονομιά και την ελληνική φιλοξενία ως συστατικά ενός εξαιρετικού τουριστικού προϊόντος, τα διασύρει ταυτίζοντάς τα με ρατσιστικές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι οποίες προκαλούν την κριτική της χώρας από ανθρωπιστικές οργανώσεις διεθνούς κύρους, όπως η Διεθνής Αμνηστία και το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων! Με άλλα λόγια, με φίλους του ελληνικού τουρισμού, όπως οι κύριοι Δένδιας και Σαμαράς, τι τους θέλουμε τους εχθρούς...
Παράδειγμα 2ο: Η λεηλασία των διοδίων. Όντας μόνιμος κάτοικος των ΗΠΑ, πέρασα μέρος των καλοκαιρινών μου διακοπών στην Ελλάδα και μέρος των διακοπών μου στον Καναδά. Στον Καναδά διέσχισα χιλιάδες χιλιόμετρα οδικώς, από το Χαλιφάξ ώς το βορειότερο σημείο της Νέας Γης (Newfoundland) χωρίς να χρειαστεί να πληρώσω διόδια ούτε μία φορά. Στην Ελλάδα, αν και έκανα μια απείρως μικρότερη διαδρομή (από τη Μονεμβασιά έως τα Μετέωρα), ούτε που θυμάμαι πόσες φορές αναγκάστηκα να πληρώσω διόδια. Όταν ένας επισκέπτης στη χώρα μας αναγκάζεται κάθε 20 ή 30 χιλιόμετρα να πληρώνει ακριβά διόδια για να οδηγεί στους δρόμους της κακιάς ώρας, μοιραία θα δει την Ελλάδα όχι ως σύμβολο φιλοξενίας αλλά ως μια χώρα η οποία προσπαθεί να ξεζουμίσει τους επισκέπτες της με κάθε μέσο.
Παρεμπιπτόντως, το γεγονός ότι το Δημόσιο στην Ελλάδα δεν έχει τους πόρους να χρηματοδοτήσει την κατασκευή οδικού δικτύου δεν αποτελεί δικαιολογία. Αυτή η έλλειψη πόρων είναι το ιστορικό αποτέλεσμα της άρνησης όλων των κυβερνήσεων του πάλαι ποτέ δικομματισμού να φορολογήσουν τον πλούτο των λίγων. Επιτείνοντας αυτή την αδικία, οι κυβερνήσεις αυτές χρησιμοποίησαν την έλλειψη πόρων ως δικαιολογία για την ιδιωτικοποίηση του οδικού δικτύου, προσθέτοντας έτσι στο όφελος που το ελληνικό κεφάλαιο αντλεί από την ελλιπή φορολόγησή του το όφελος από την ιδιωτική εκμετάλλευση κοινωνικών αγαθών όπως οι αυτοκινητόδρομοι. Στον βαθμό που οι παρασιτικές αυτές πρακτικές πλήττουν τον τουρισμό στην Ελλάδα, συμβάλλουν παράλληλα και στην οικονομική κακοδαιμονία της χώρας. Την επόμενη φορά, επομένως, που κάποιοι ανεκδιήγητοι πολιτικοί και δημοσιογράφοι εξαπολύσουν τα βέλη τους κατά των διαδηλώσεων που υποτίθεται ότι καταστρέφουν τον τουρισμό και την οικονομία, θα πρέπει ίσως να διερωτηθούμε αν τους πραγματικούς φίλους του ελληνικού τουρισμού θα πρέπει να τους αναζητήσουμε όχι στο Μέγαρο Μαξίμου και τα υπουργεία της τρικομματικής κυβέρνησης αλλά στο κίνημα "Δεν Πληρώνω".
Εν κατακλείδι, ο αρνητικός αντίκτυπος που η κυβερνητική πολιτική έχει στον τουρισμό αναδεικνύει τη γενικότερη αδυναμία της κυβέρνησης να προωθήσει την ανάπτυξη την οποία ευαγγελίζεται. Αυτή η αδυναμία έχει να κάνει όχι μόνο με τις υφεσιακές επιπτώσεις του Μνημονίου αλλά και με την προφανή άγνοια των κυβερνώντων σχετικά με το πώς ο καπιταλισμός πραγματικά λειτουργεί. Όπως ο ισχυρισμός της κυβέρνησης, ότι επιδιώκει την ανάπτυξη και μέσω του τουρισμού προσκρούει στις πράξεις της, ο ισχυρισμός ότι θα προωθήσει την ανάπτυξη μέσω των αποκρατικοποιήσεων προσκρούει στη διεθνή καπιταλιστική εμπειρία, η οποία δείχνει ότι όλες οι οικονομικά ισχυρές χώρες εκβιομηχανίστηκαν και βελτίωσαν τη θέση τους στον διεθνή καταμερισμό εργασίας όχι θεοποιώντας την ελεύθερη αγορά αλλά κάνοντας στρατηγική χρήση του κράτους στον σχεδιασμό της αναπτυξιακής διαδικασίας. Δεδομένου όμως ότι "στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα", η πολυπόθητη ανάπτυξη θα εξακολουθεί να αποτελεί όνειρο απατηλό όσο η τρόικα εσωτερικού παραμένει στην εξουσία. Ας ελπίσουμε όχι για πολύ ακόμα...
* Ο Κώστας Παναγιωτάκης είναι αναπληρωτής καθηγητής Κοινωνιολογίας στο New York City College of Technology του City University of New York (cpanayotakis@gmail.com)
Λέει το γραφείο τύπου της ΝΔ με αφορμή δηλώσεις του Παναγιώτη Λαφαζάνη σε ραδιοφωνικό σταθμό:Ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Λαφαζάνης, με σημερινές του δηλώσεις, εύχεται τη χρεωκοπία της χώρας. Λίγες εβδομάδες πριν, ζητούσε απροκάλυπτα την έξοδό μας από το ευρώ και την Ευρώπη. Ούτε ο ελληνικός λαός, ούτε η κυβέρνηση θα του κάνουν τη χάρη. Τέτοιες, όμως, δηλώσεις αποτελούν ντροπή.
ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΤΕΡΟΥ
Δεν διευκρινίζει δυστυχώς η Ν.Δ. ποιος είναι ο μεταφραστής των επίμαχων δηλώσεων, όπως απαιτεί η λογοτεχνία -ακόμα κι εκείνη της πολιτικής φαντασίας. Πάντως η δήλωση που μεταφράστηκε ως ευχή χρεωκοπίας είναι κατά λέξη η εξής: Η χρεοκοπία, εν γένει - δεν το λέω ως απάντηση στο ελληνικό πρόβλημα, αλλά επειδή τρομοκρατούν με τις λέξεις τον ελληνικό λαό- δεν είναι κάτι το οποίο είναι κατά ανάγκη καταστροφικό σε κάθε περίπτωση. Η χρεωκοπία είναι όπλο των αδύνατων όταν φτάνουν σ' ένα σημείο που δεν μπορούν να αποπληρώσουν τα χρέη τους. Δείτε τι γίνεται καθημερινά στην κοινωνία και την οικονομία. Επομένως, δεν πρέπει να την εμφανίζουμε κι εδώ στην Ελλάδα, ως μπαμπούλα.
Δυο πράγματα είναι προφανή εδώ.
Πρώτον, ότι ο Λαφαζάνης πρόσεξε καλά τι έλεγε, γιατί έλαβε το μάθημά του και ξέρει ότι του την έχουν στημένη -για να χρησιμοποιήσουμε μια μαλλιαρή έκφραση που ταιριάζει στη χυδαία αριστερά.
Δεύτερον ότι η Ν.Δ., για να πλήξει τον βασικό της αντίπαλο, τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν ορρωδεί προ ουδενός -για να χρησιμοποιήσουμε μια έκφραση που ταιριάζει στην ατσαλάκωτη δεξιά. Σε κάθε περίπτωση αυτό το πολιτικό επεισόδιο του Αυγούστου, που γεννήθηκε για να ζήσει μια μέρα κι αυτή στα ψιλά, δε σηκώνει καμιά σοβαρή συζήτηση. Και πάλι καλά να λέμε που μένουν στις λέξεις, γιατί ο Σαμαράς και τα τσογλάνια του (τα παιδιά του, δηλαδή, τουρκιστί) είναι ικανοί να κάνουν πολύ χειρότερα, να συλλάβουν για παράδειγμα κάνα δυο χιλιάδες μετανάστες, για να εκπληρωθεί η γραμμή άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε.
Αλλά ντροπή; Να μιλάει η Ν.Δ. επισήμως και με τη βούλα του γραφείου τύπου για ντροπή; Να μην έχουν την ψυχραιμία βρε αδελφέ, όσο κι αν τους κάθεται στον λαιμό η Αριστερά και τους παρενοχλεί ο Λαφαζάνης, να συμπεριφερθούν σαν υπεύθυνο σοβαρό κόμμα, όπως διαφημίζονται; Να αρπάζονται από τα μαλλιά κάποιων λέξεων, να τις μεταφράζουν κατά το δοκούν, και να αποδίδουν στον αντίπαλό τους σχεδόν εσχάτη προδοσία; Ξεσκίζοντας όχι μόνο την πραγματικότητα αλλά και την έρμη την ελληνική γλώσσα, που δεν τους φταίει τίποτε;
Με το συμπάθιο, αλλά εδώ σηκώνει κανείς τα χέρια ψηλά, όχι για να παραδοθεί, αλλά για να τα κατευθύνει με ανοιχτές παλάμες προς τη μεριά των πολιτικών εγκεφάλων της Συγγρού.
Διότι ντροπή είναι να λες, λίγες εβδομάδες πριν, ότι θα επαναδιαπραγματευτείς το Μνημόνιο και τώρα να το εφαρμόζεις αγνοώντας τις αντιδράσεις και την πρόσφατη ψήφο του λαού σου.
Ντροπή είναι να προγραμματίζεις εν ονόματι των πιστωτών μια νέα έφοδο φτώχειας και καταστροφής, ενώ έχεις υποσχεθεί απαλλαγή από τις πιο μαύρες τουλάχιστον πλευρές του Μνημονίου.
Ντροπή είναι να είσαι πρωθυπουργός, να έχεις αντιταχθεί στο πρώτο Μνημόνιο, να έχεις υπογράψει φαρδιά πλατιά το δεύτερο, να κατακρίνεις προεκλογικά όσα υπέγραψες, να τα εφαρμόζεις μετεκλογικά και να διορίζεις δερβέναγα της τάξης των μνημονίων τον βασιλικό επίτροπο που έβαλε φυλακή τον ίδιο σου το θείο.
Ντροπή είναι να επικαλείσαι το μπαμπούλα μιας χρεωκοπίας που ήδη έχει επέλθει χάρη στην πολιτική σου για εκατομμύρια οικογένειες και τις έχει σακατέψει, για να σακατέψεις και όσες -και όσο- σου έχουν γλιτώσει.
Ντροπή είναι να έχεις δεσμευτεί ότι δεν θα πειράξεις άλλο μισθούς και συντάξεις, δεν θα διαπράξεις οριζόντιες περικοπές, και τώρα να ακονίζεις τη μάχαιρα.
Ντροπή είναι να κατηγορείς τον κάθε Λαφαζάνη ότι εύχεται τη χρεωκοπία της χώρας, όταν εσύ ο ίδιος και το πολιτικό σύστημα που εκπροσωπείς και στηρίζεις έχετε χρεωκοπήσει βουτηγμένοι στο ψέμα, στην απάτη, στην εθελοδουλία, στη βαρβαρότητα και στην υποκρισία.
Και η έσχατη ντροπή είναι να μην αισθάνεσαι καμιά ντροπή για όλα αυτά τα έργα σου και να παριστάνεις από πάνω -γιατί δεν το κάνουν πρώτη φορά- τον εισαγγελέα της ντροπής…
Όταν ο πρωθυπουργός μιας χώρας η οποία βρίσκεται σε βαθύτατη κρίση, που εξελίσσεται ραγδαία σε ανθρωπιστική και επισιτιστική, συμπεριφέρεται σαν το τελευταίο θρησκόληπτο γραΐδιο, όπως ο Αντώνης Σαμαράς, τότε δεν είναι απλώς γελοίος. Είναι ακραία επικίνδυνος. Δεν είναι απλώς για τα μπάζα, είναι ένας οπισθόβουλος και μικρόνους υπεργολάβος που θέλει να μετατρέψει τη χώρα σε μπάζα προκειμένου να τη σώσει.
Θαυμάστε εικόνα πρωθυπουργού: να προσκυνάει την εικόνα της Μεγαλόχαρης και καλά με ευλάβεια και κατάνυξη, απευθυνόμενος στο εκκλησίασμα των ψήφων, στην ταπεινότερη και απλοϊκότερη και φοβική εκδοχή του. Θαυμάστε εικόνα πρωθυπουργού κράτους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που αντί να υψώσει ανάστημα στους ομολόγους του, προσκυνάει τα εικονίσματα και εύχεται σαν καντηλανάφτης "καλή Παναγιά". Διότι εμείς είμεθα Έλληνες κι έχουμε την Παναγιά μαζί μας, όπως θα έλεγε από του άμβωνος και ο τελευταίος επαρχιακός ιεροκήρυκας καλωσορίζοντας το αίσιον και ευτυχές 1950
Θαυμάστε εικόνα πρωθυπουργού: να προσκυνάει την εικόνα της Μεγαλόχαρης, και καλά με ευλάβεια και κατάνυξη, απευθυνόμενος στο εκκλησίασμα των ψήφων, στην ταπεινότερη και απλοϊκότερη και φοβική εκδοχή του. Θαυμάστε εικόνα πρωθυπουργού κράτους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που, αντί να υψώσει ανάστημα στους ομολόγους του, προσκυνάει τα εικονίσματα και εύχεται σαν καντηλανάφτης "καλή Παναγιά". Διότι εμείς είμεθα Έλληνες κι έχουμε την Παναγιά μαζί μας, όπως θα έλεγε από του άμβωνος και ο τελευταίος επαρχιακός ιεροκήρυκας καλωσορίζοντας το αίσιον και ευτυχές 1950.
Προσπαθήστε να φανταστείτε από την άλλη τους οικονομικούς δολοφόνους που βυθίζουν όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση στη διαλυτική κρίση, που είναι κρίση του καπιταλιστικού συστήματος και δεν πίπτει επί των κεφαλών μας ως εξ ουρανού τιμωρία, συγκρίνετε την εικόνα τους με την εικόνα του προσκυνούντος την εικόνα Αντώνη Σαμαρά και θα καταλάβετε τη χαώδη διαφορά που τις χωρίζει.
Και θα σας πιάσει σύγκρυο για το σε ποιους νοητικούς και ηθικούς νάνους αναθέσαμε την ευθύνη εξόδου από την κρίση. Και θα σας πιάσει σύγκρυο επίσης για το πού οδηγεί το τέρας του φόβου, το οποίο εντέχνως καλλιεργήθηκε κατά την πρόσφατη και μακρά προεκλογική περίοδο. Αν ο Σαμαράς, που επικαλείται ως επιχείρημα τη βοήθεια της Παναγιάς, είναι πρωθυπουργός (μαζί με τον... αρμόδιο συρφετό της τρικομματικής κυβέρνησης), τότε το μόνο που μπορεί να κάνει κάποιος είναι να τραγουδήσει το μικρασιατικό άσμα που τόσο έξοχα τραγουδούσε η αξέχαστη Δόμνα Σαμίου, "Έχε γεια Παναγιά, τα μιλήσαμε / όνειρο ήτανε τα λησμονήσαμε".
Όμως εδώ δεν πρόκειται για όνειρο, πρόκειται για πραγματικό εφιάλτη που πετσοκόβει σάρκες, που στέλνει στην αυτοκτονία και στον γκρεμό χιλιάδες χιλιάδων, που δεν γίνεται να τον λησμονήσουμε γιατί είμαστε μόνιμοι κάτοικοί του. Κι ο Σαμαράς, που όλο και πιο φανερά αποδεικνύεται πως είναι ένας σκιώδης πρωθυπουργός εν ενεργεία, να στέλνει φιλάκια στην εικόνα της Μεγαλόχαρης λες και πρόκειται για αφίσα της πάλαι ποτέ "απόλυτης σταρ" Άννας Βίσση.
Σαν να τα έχει μπερδέψει τα πράγματα. Πήγε και στο Χάρβαρντ και παραμορφώθηκε. Αμ, αν είναι να πας στο Χάρβαρντ (όπως και ο Γιωργάκης) ή στο Ταφτς όπως κάποιος άλλος πρωθυπουργός, ο Κώστας Καραμανλής αν ενθυμείστε (όχι το Ταφτς, τον Καραμανλή, που σαν από θαύμα της Παναγίας μουγκάθηκε μόλις έπαψε να είναι πρωθυπουργός), για να λες τέτοιες εγκληματικές παπαριές, τέτοιες γελοιοποιητικές του εαυτού σου ελαφρότητες χωρίς ίχνος αιδούς και προσωπικής υπερηφάνειας, τότε τζάμπα τα λεφτά που ξοδεύτηκαν για να σπουδάσεις. Εκτός κι αν τα Χάρβαρντ και τα Ταφτς και όλα τα παρόμοια είναι ακριβοπληρωμένα ΤΕΙ ανθοδετικής, της ανάλγητης ηλιθιότητας.
Όπως και να έχει, το θέμα είναι πως ο Σαμαράς δεν είναι (και δεν ήταν ποτέ) εδώ. Δεν είναι αλλού. Είναι απέναντι. Απέναντι από τον ελληνικό λαό. Όπως απέναντι από τους λαούς και της Ευρώπης και του κόσμου είναι αυτό το απέραντο και θηριώδες ταξικό σύστημα της χρηματοπιστωτικής φρίκης. Κι ο Σαμαράς να μιλάει για σημαίες και Παναγίες και Ελλάδες (Ελλάδες δυσώδους και ζοφερής γενικότητας και φασιστοειδούς ακυρολεξίας), σαν γυμνασιάρχης χουντικού εξαταξίου γυμνασίου που ετοιμάζει σχολική παράσταση (εν έτει 1971) με θέμα την εθνική παλιγγενεσία επί τη επετείω των 150 χρόνων από το 1821.
Για να μην αναφέρουμε και το άλλο, το αναλόγου χουντικού υποβάθρου ψευδόσχημα που πιπιλίζουν όλοι οι συνεπείς ακροδεξιοί από ταγματασφαλιτών, χιτών, προδοτών, δωσιλόγων, χαφιέδων, προσκυνημένων, καθώς και άλλων ευανθών και εντεύθεν: το κάλεσμα ντε, το μεγαλειώδες, το εθνεγερτικό προς όλους τους Έλληνες να είναι μια ενωμένη γροθιά (όποιος εξηγήσει τι θα πει το "ενωμένη γροθιά" κερδίζει χρυσούν ωρολόγιον, το σκαμνί της Πυθίας και μια βραδιά στα μπουζούκια) πέρα και πάνω από κόμματα.
Και τι είναι τα κόμματα, μωρέ; Εχθρός της δημοκρατίας; Με τρία ολόκληρα κόμματα κυβερνάς, κυρ Αντώνη, "πάει καιρός που βγήκες στην αυλή" και συ ζητάς από τον λαό να είναι πέρα από κόμματα ώστε να αρθεί (υποθέτω) στο ύψος των περιστάσεων; Ήμαρτον, Παναγία μου! Που σε σκυλεύουνε στην ιερότερη στιγμή της ταφής σου για λίγα ναζιστικά ψηφαλάκια που θα μετατραπούν σε χείμαρρο πνιγμού ενός ολόκληρου λαού. Κι ο κυρ Φώτης κάθεται και κοιτάει (καλά ο Βενιζέλος δεν έχει πρόβλημα) και δεν καταλαβαίνει πως η μόνη δυνατή ενωμένη γροθιά είναι η σιδερογροθιά των φονιάδων της "Χρυσής Αυγής". Απόδειξη πως η Ελλάδα βρίσκεται στη χώρα των (οικτρών) θαυμάτων.
Η εξυπνάδα είναι θέμα μυαλού, αλλά η βλακεία είναι θέμα χαρακτήρα.
Ότι ο Βενιζέλος υπήρξε έξυπνος στην προηγούμενη -σοσιαλιστική ούτως ειπείν- ζωή του, δεν υπάρχει αμφιβολία. Όπως δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έχασε μαζί με πολλά άλλα, μαζί με την όποια πολιτική αρετή πρωτίστως, και την εξυπνάδα του, υπηρετώντας με κωμικά άδικους τρόπους μια τραγικά άδικη υπόθεση. Για να αποδειχτεί αυτό που εκ πείρας γνωρίζουμε όλοι: Η εξυπνάδα είναι θέμα μυαλού, αλλά η βλακεία είναι θέμα χαρακτήρα. Να λοιπόν τι ξεφούρνισε σε σχέση με το "κούρεμα" των ομολόγων των ταμείων: Τι μήνυμα στέλνουμε στο εξωτερικό; Γιατί το ασφαλιστικό ταμείο της Σουηδίας και της Αυστρίας να συμμετέχει στο PSI και να υπάρχουν αντιρρήσεις από τα ελληνικά; Για να συμπληρώσει, κοιτάζοντας κατάματα και με το γενναιότερο ύφος που διαθέτει την κάμερα, ότι δεν είναι δυνατό ελληνικά ταμεία να αρνούνται το "κούρεμα" για κομματικούς και συνδικαλιστικούς λόγους. Θα μπορούσε να του απαντήσει κανείς ότι η Σουηδία και η Αυστρία έχουν ένα κοινωνικό κράτος που μπροστά του το ελληνικό είναι ανέκδοτο. Ότι η Σουηδία και η Αυστρία είναι κράτη που δεν κοροϊδεύουν εκατομμύρια πολίτες με σκοπό να τους αδειάσουν τις τσέπες και το τραπέζι. Ότι στη Σουηδία και στην Αυστρία δεν έχει συντελεστεί η σφαγή των αμνών που συντελείται στην Ελλάδα. Ότι στη Σουηδία και στην Αυστρία δεν φόρτωσε το κράτος τα ταμεία με ομόλογα ήθελαν δεν ήθελαν. Ότι τα ταμεία της Σουηδίας και της Αυστρίας έχουν καλώς - κακώς κλάδους επενδύσεων -από αλλού κερδίζουν, από αλλού χάνουν, έτσι είναι το παιγνίδι. Και στο φινάλε, ας μας δώσει ο Βενιζέλος το κοινωνικό κράτος και τις συντάξεις της Σουηδίας και της Αυστρίας κι ας το κάνει με την ευχή μας το "κούρεμα" που επιδιώκει. Δεν τα ξέρει όλα αυτά ο υπουργός μας όταν ανοίγει το στόμα του και λέει όσα λέει; Φυσικά και τα ξέρει, ξέρει όμως εξίσου καλά και κάτι άλλο: Η Σουηδία και η Αυστρία δεν έχουν Βενιζέλο. Κι αφού εμείς έχουμε, όλα μπορούν να γίνουν, ακόμα και να συγκρίνονται οι δυο αυτές χώρες με την Ελλάδα. Να καλούνται οι ασφαλισμένοι να είναι Σουηδοί και Αυστριακοί στο "κούρεμα", αλλά Έλληνες σε όλα τα άλλα. Κι αν αυτό δεν περνάει, ξέρει να γίνεται και Τούρκος ο Βενιζέλος...
Σημαντικό ενδιαφέρον αλλά και προβληματισμό προκάλεσε και συνεχίζει να προκαλεί η πρόταση για μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ από συμμαχία διαφορετικών πολιτικών υποκειμένων σε ενιαίο κόμμα . Η πρόταση αυτή μάλιστα αμέσως μετά τις εκλογές με την πρώτη σύνοδο της Π.Σ.Ε υιοθετήθηκε στα βασικά της σημεία και καθορίστηκε μάλιστα μέσα στην άνοιξη του 2013 με ιδρυτικό συνέδριο να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες της μετεξέλιξης του ΣΥΡΙΖΑ .
Ποιοι όμως είναι οι λόγοι αυτής της πιθανής οργανωτικής και όχι μόνο αλλαγής του ΣΥΡΙΖΑ. Στο ερώτημα αυτό υπάρχουν πολλές απαντήσεις τις οποίες υποχρεούνται να απαντήσουν πειστικά όλοι όσοι υποστήριξαν και προωθούν αυτή την πρόταση. Η πρώτη και βασική απάντηση είναι ορθολογικότατη και είναι αυτή του ότι ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα έχει να αντιμετωπίσει μια άλλη πραγματικότητα πολύ πιο σύνθετη και δύσκολη. Παράλληλα όλοι αντιλαμβάνονται ότι οι απαιτήσεις του κόσμου που έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ στην θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι μεγάλες και η ανάγκη για την δημιουργία ενός ισχυρού κόμματος που θα στηρίζει τους λαϊκούς αγώνες μέσα και έξω από την βουλή είναι εμφανείς. Είναι σίγουρο ότι η πρώτη και βασική επαφή όλου αυτού του κόσμου εκ των πραγμάτων θα είναι με τον οργανωμένο ιστό του ΣΥΡΙΖΑανεξάρτητα από την μορφή που αυτός τελικά θα έχει.
Υποστηρίζεται επίσης σωστά ότι πολύ σύντομα ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να κλιθεί μαζί με άλλες αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις να κυβερνήσει την χώρα σε μια πραγματικότητα σκληρή και άκρως εχθρική για μια κυβέρνηση της αριστεράς, μια κυβέρνησης που πάνω απ΄ όλα θα έχει ανάγκη από τηστήριξη όλων των οργανωμένων προοδευτικών κοινωνικών δυνάμεων για να κρατηθεί στην εξουσία. Ο ρόλος λοιπόν ενός οργανωμένου χώρου γερού και μαζικού της σύγχρονης ριζοσπαστικής αριστεράς εκ των πραγμάτων θεωρείται αναγκαίος και αποφασιστικός παράγοντας επιβίωσηςμιας προοδευτικής κυβέρνησης. Αν λοιπόν από την μια οι βασικοί λόγοι για την πιθανολογούμενη μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτοί που προαναφέρθηκαν από την άλλη υπάρχει και ο αντίλογος από άλλους, που χωρίς να διακατέχονται από κανένα φοβικό σύνδρομο για το νέο φορέα, αναπτύσσουν μια αντίθετη επιχειρηματολογία που δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να υποτιμηθεί. Υποστηρίζουν για παράδειγμα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως είναι γνωστό, κατάφερε κάτι το πρωτόγνωρο για την ελληνική πολιτική πραγματικότητα. Πέτυχε να συνυπάρξουν με την διαφορετικότητα τους ξεχωριστά πολιτικά υποκείμενα της αριστεράς και αυτό θεωρούν ότι δεν θα πρέπει καθόλου να υποτιμηθεί. Σωστά υποστηρίζεται από πολλούς ότι η διαφορετικότητα αυτή ήταν και είναι ο πλούτος και η δύναμη μιας σύγχρονης αριστεράς που έχει απαλλαχτεί σε μεγάλο βαθμό από τις αγκυλώσεις του χθες, από αντιλήψεις του κομματικού «μικρομάγαζου» και με αυτή την πολιτική συμμαχία σε τελική ανάλυση οΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να φθάσει το 27% στις εκλογές της 17ης του Ιούνη . Παράλληλα ο ΣΥΡΙΖΑ ωςπολιτική συμμαχία είχε στο κέντρο της πολιτικής του παρέμβασης την ενότητα και την κοινή δράση όλων των δυνάμεων της αριστεράς. Η ίδια η υπόστασή του ως συμμαχικό σχήμα λειτούργησε ελκτικά σε οργανωμένες εκφράσεις και πρόσωπα που δεν ήθελαν και δεν θέλουν να χάσουν την διαφορετικότητά τους. Αν αλλάξει λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ και γίνει κόμμα τα πράγματα ίσως να γίνουν ποιο δύσκολα για το μεγάλο ζητούμενο της κοινής δράσης και συμπαράταξης όλων χωρίς καμιά εξαίρεση των δυνάμεων της αριστεράς. Επομένως είναι φυσιολογικό να είναι ορισμένοι επιφυλακτικοί ακόμα και αντίθετοι με την μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα θεωρώντας ότι έτσι θα χάσει την ενωτική και προωθητική του δύναμη. Ίδη ορισμένες συνιστώσες και στελέχη εξέφρασαν ανοικτά την αντίθεση τους στην μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ.......εδω η συνεχεια
Παλαίμαχος αγωνιστής της Αριστεράς και μία από τις πιο τραγικές μορφές της εμφυλιοπολεμικής Ελλάδας, που βίωσε τη διάψευση των οραμάτων του, ζώντας ως πολιτικός πρόσφυγας στη Σοβιετική Ένωση.
Ο Νίκος Κοκοβλής γεννήθηκε στη Μικρά Ασία το 1920 και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή (1922) εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στα Χανιά. Η γερμανική κατοχή τον βρήκε φοιτητή της Ανωτάτης Εμπορικής στην Αθήνα. Από την πρώτη στιγμή συμμετείχε στους φοιτητικούς πυρήνες της Αντίστασης.
Τον Ιούνιο του 1941 εγκαταλείπει τις σπουδές του, κατεβαίνει στα Χανιά και συνδέεται με το ΚΚΕ. Αγωνίζεται ως στέλεχος του ΕΑΜ (μέλος της Επιτροπής Πόλης) και μετά την απελευθέρωση εκλέγεται γραμματέας του Εργατικού Κέντρου Χανίων. Τον Οκτώβριο του 1946 συλλαμβάνεται, αλλά αφήνεται ελεύθερος ύστερα από κινητοποιήσεις των εργατών. Το 1947 περνάει στην παρανομία και βγαίνει στο βουνό, όπου γνωρίζεται με τη μετέπειτα σύζυγό του Αργυρώ Πολυχρονάκη.
Μετά την ήττα των ανταρτών του «Δημοκρατικού Στρατού» στη Μάχη της Σαμαριάς (Ιούνιος του 1948) και την απώλεια των κομματικών καθοδηγητών και καπετάνιων Γιώργη Τσιτήλου και Μήτσου Μακριδάκη, αναλαμβάνει την ηγεσία των εναπομεινάντων ανταρτών στην ευρύτερη περιοχή των Χανίων, μαζί με την Βαγγελιώ Κλάδου. Με τον τερματισμό του Εμφυλίου Πολέμου τον Αύγουστο του 1949 μπαίνει στην παρανομία. Μαζί με τη σύζυγό του Αργυρώ διευθύνει τις παράνομες οργανώσεις του ΚΚΕ, ζώντας το μεγαλύτερο διάστημα σε σπηλιές στα Λευκά Όρη και ευρισκόμενος σε διαρκή καταδίωξη από τις κρατικές αρχές. Το 1962 μαζί με έξι συντρόφους του δραπετεύει με καΐκι στην Ιταλία και μετά από εξάμηνη περιπέτεια βρίσκει καταφύγιο στην Τασκένδη της Σοβιετικής Ένωσης. Λίγα χρόνια μετά, ο Νίκος Κοκοβλής, συνεπής στα ιδανικά του, αμφισβητεί και καταγγέλλει το σύστημα του «υπαρκτού σοσιαλισμού», όταν διαπιστώνει ότι «απέχει πολύ από τη νέα, ανώτερη, πραγματικά ανθρώπινη κοινωνία που φανταστήκαμε», όπως γράφει. Για τις ιδέες του αυτές θα καταδιωχθεί από τον επίσημο μηχανισμό του ΚΚΕ και του ΚΚΣΕ.
Το 1976 επαναπατρίζεται μαζί με τη σύζυγό του και συνεχίζει την πολιτική δράση μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ Εσωτερικού, του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ, στον οποίο έβλεπε την ελπίδα για την ενότητα και την αναγέννηση της Αριστεράς.
Τη δραματική περιπέτειά του στα βουνά της Κρήτης, στο δρόμο για τη Σοβιετική Ένωση, τη ζωή του στην Τασκένδη και τις προσπάθειες για τον επαναπατρισμό του, περιγράφει στα βιβλία του ΕΣΣΔ, «προσδοκίες και πραγματικότητα προσφύγων: Η ζωή τους και οι διωγμοί των αντιφρονούντων» (Εκδόσεις Κουλτούρα) και «Άλλος δρόμος δεν υπήρχε» (Εκδόσεις Πολύτυπο), στο οποίο βασίστηκε το ομώνυμο ντοκιμαντέρ του Σταύρου Ψυλλάκη, παραγωγής 2009.
Ο Νίκος Κοκοβλής πέθανε στα Χανιά στις 11 Αυγούστου 2012.
Με το σημείωμά μου τούτο θα προσπαθήσω να τραβήξω την προσοχή σας στα πιο κάτω.
1. Όπως πιστεύω, θα έχετε πειστεί και εσείς τώρα πως οι Έλληνες αντιδραστικοί και οι Άγγλοι κατακτητές δεν έχουν καμιά πρόθεση να εφαρμόσουν έστω κι αυτή την ετεροβαρή,επιζήμια στα συμφέροντα του λαού μας και μη δίδουσα καμιά εγγύηση –ομολογία δική σας – για το σεβασμό των ελευθεριών του λαού μας, συμφωνία της Βάρκιζας. Οι παραβάσεις είναι καθημερινές και σοβαρές. Τις ξέρετε εσείς καλύτερα και δεν συντρέχει κανένας λόγος να τις απαριθμήσω.
2. Αν δεν σας ήταν εύκολο να γνωρίζετε προοπτικά τις προθέσεις της ελληνικής αντίδρασης και των Άγγλων εχθρών της Ελλάδας, τώρα, θέλω να πιστεύω πως πρέπει να μπορείτε να τις βλέπετε. Πρόθεσή τους είναι: όχι να συμβάλουν σε προσπάθεια για ομαλή εξέλιξη της πολιτικής ζωής του τόπου, ή έστω να ανεχθούν απλώς τη δική σας προσπάθεια προς την τέτοια κατεύθυνση, αντίθετα, να οργανώσουν και να διεξαγάγουν με πλεονεκτικές γι’ αυτούς συνθήκες τον εμφύλιο πόλεμο μ’ όλα τα μέσα.
3. Η διάσκεψη και συμφωνία της Γιάλτας δεν πρέπει να έχετε καμιά αυταπάτη πως είναι δυνατό να επιδράσει σε τόσο μεγάλο βαθμό, ώστε να στρέψει το τιμόνι της χώρας που αφήσατε να κρατούν γερά στα χέρια τους οι Άγγλοι. Η Σοβιετική Ένωση, όπως πρέπει να σας είναι γνωστό, δεν μπορεί να κάνει«ελληνική» πολιτική ώστε να επέμβει ενεργά στο ελληνικό δράμα. Γιατί δεν κάνει ούτε Σέρβικη, ούτε Βουλγάρικη, ούτε Ρώσικη ακόμα πολιτική. Κάνει πολιτική παγκόσμιας επανάστασης, και δεν είναι διατεθειμένη ούτε κατ’ ελάχιστο να την διακινδυνεύσει για το μικρό αυτό ποσοστό της ανθρωπότητας που λέγονται Έλληνες, που οι ίδιοι –δια των ηγετών τους- οδηγήθηκαν στη νέα σκλαβιά και που στο κάτω κάτω, αργά ή γρήγορα, μετά την πλήρη νίκη της πολιτικής της παγκόσμιας επανάστασης της Σ.Ε. δεν μπορεί παρά να είναι στο πλευρό του σοσιαλισμού.
4. Η Σ.Ε. θα μπορούσε να επέμβει «ενεργότερα», όπως, δεν αποκλείεται, κι αυτή η Αμερική, αν εμείς –εσείς δηλαδή- ήσασταν ικανοί να δημιουργήσετε στην Ελλάδα διαφορετική κατάσταση, ανάλογη περίπου με την της Γιουγκοσλαβίας και ίσως και καλύτερη, με μια ορθή και συνεπή πολιτική και όχι γεμάτη «αριστερά» και δεξιά οπορτουνιστικά λάθη στα βασικότερα προβλήματα της χώρας. Οι δυνατότητες υπήρχαν όλες για μια τέτοια πολιτική και για δημιουργία μιας τέτοιας διαφορετικής κατάστασης στη χώρα μας. Και όποιος δεν το βλέπει και δεν παραδέχεται αυτό πρέπει να είναι ή μαρξιστικά αγράμματος ή … τι να πω.
Μπορεί όπως μου παρήγγειλε ρητά ο σ. Γιάννης δια του σ. Ζήση (Γιάννης Ιωαννίδης, Ζήσης Ζωγράφος), να υπάρχει «σαφής παραίνεση» των Ρώσων συντρόφων προς το ΚΚΕ για το κλείσιμο της συμφωνίας της Βάρκιζας. Όμως αυτό δεν αλλάζει τίποτα. Μετά τη σωρεία των σοβαρών οπορτουνιστικών τακτικών λαθών από των αρχών του 1943 στη διεύθυνση του αγώνος από μέρους σας και το εγκληματικό επιστέγασμά τους, τη μάχη των Αθηνών, έχασαν την εμπιστοσύνή τους κι αναγκάστηκαν, για να μην οδηγήσετε τη χώρα και το λαό της σε μεγαλύτερες καταστροφές, να σας «συμβουλέψουν» να υποχωρήσετε και να κλείσετε τη συμφωνία της Βάρκιζας. Τις απόψεις του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣΔ για τις δυνατότητες συνέχισης του αγώνα είμαι σίγουρος ότι δεν τις είπατε πουθενά και συνεπώς δεν γνώριζαν οι Ρώσοι σύντροφοι αν μπορούσε και σε ποιες δυνάμεις να βασιστεί μια άλλη πολιτική.
5. Το ΕΑΜ ως το Λίβανο ακολουθούσε ανιούσα γραμμή ανάπτυξης. Από εκεί κι ύστερα πήρε την κάτω βόλτα. Από τη «μάχη της Αθήνας» κι ύστερα και την ήττα και, πολύ περισσότερο, μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας, χάνει σε επιρροή ραγδαία. Προβλέπω ως το δημοψήφισμα και τις εκλογές και πιθανή διάσπασή του.
6. Το ΚΚΕ έχασε από την αίγλη του και τη δύναμησυγκέντρωσης και μέσα στο ΕΑΜ και μέσα στο λαό. Ακόμα έχασε σε στενούςοπαδούς του και σε μέλη του. Τις στατιστικές εσείς τις κρατάτε και είμαι βέβαιος πως θα έχετε διαπιστώσει ήδη σημαντικό ποσοστό διαρροής. Προοπτική μου είναι ότι αυτό το ποσοστό θα δυναμώσει πολύ.
7. Η «διαφώτιση» του λαού, των οπαδών του ΕΑΜ και των οπαδών και μελών του ΚΚΕ επί της «αναγκαιότητας» της πολιτικής της Βάρκιζας είναι αστεία κυριολεκτικά και κανένα μέλος του ΚΚΕ δεν την πιστεύει. Μα και τι διαφώτιση να γίνει; Κατά ποιο ταχυδακτυλουργικότρόπο θα μπορούσε το άσπρο να γίνει μαύρο; Αφήνω τους οπαδούς του ΕΑΜ και του ΚΚΕ, δεν υπάρχει κανένα μέλος απλό, γραμματέας βάσης, αχτιδικός ή περιφερειακός, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων στους τελευταίους αυτούς, που η δύναμη της συνήθειας και η ρουτίνα δεν τους αφήνει να δούνε, που να μην έρχεται να με συναντήσει με λαχτάρα σε κάθε χωριό που περνάω και να μου ρίχνει βροχή τα ερωτήματα: Γιατί το κάνατε αυτό; Για πού πάμε, γιατί χύσαμε το αίμα μας και κάψαμε τα σπίτια μας επί τρία χρόνια; Γιατί μας παραδίνετε αμαχητί; Τί θα κάνουμε τώρα; Πού είναι η λαϊκή μας δικαιοσύνη και η αυτοδιοίκηση; Γιατί και πάλι θα μας χαρακτηρίζουν το βιός μας ως λαθραίο και θα ξαναπληρώνουμε 2.000 δραχμές για ένα τσιγάρο χωριάτικο καπνό με εφημερίδα; Τί θα κάνουμε με τους εθνοφύλακες – μπουραντάδες που άρχισαν τις έρευνες, του ξυλοδαρμούς, τις απαγορεύσεις συγκεντρώσεων, συνελεύσεων κλπ; Τί θα κάνουμε με την αντίδραση των χωριών μας που σήκωσε κεφάλι και μας απειλεί ανοιχτά ότι θα μας σφάξουν όλους; Με τι να προστατευθούμε; Με τον «εθνικό στρατό»; Μα πώς θα γίνει τέτοιος αφού εμάς δεν μας δέχονται χαρακτηρίζοντάς μας ανίκανους οι επιτροπές με χίλιες ψεύτικες δικαιολογίες; Δεν το βλέπετε πως στην περιοχή Καρδίτσας από την κλάση του 1939 δεν πήραν ούτε 20% από τους αμαρκάριστους ως δικούς των; Όλα αυτά θα ήταν ένας σίφουνας ενάντιά σας, αν εγώ για να αποφύγω διασπάσεις κλπ δεν έκανα την πρόταση να πάω έξω και να θέσω τις απόψεις μου, μη τυχόν και λυθεί κομματικά το ζήτημα, κι έβγαζα από τα χωριά τους τους 200 και πλέον αντάρτες που είχα καταγράψει στο βουνό και άρχιζα τον πόλεμο.
8. Παντού οι οργανώσεις είχαν μουδιάσει. Η αντίδραση είχε σηκώσει κεφάλι. Το πέρασμά μας δημιουργεί ρίγη συγκινήσεως και ενθουσιασμού και οι γυναίκες ακόμα βγαίνουν και μας καλωσορίζουν, μας εύχονται «καλή επιτυχία και καλή λευτεριά από το νέο κατακτητή». Η αντίδραση κρύβεται. Πολλοί φεύγουν για τις πόλεις. Το ξεκαθάρισμα ΕΔΕΣιτών στην Ευρυτανία, που είχαν έλθει με ρητή εντολή να οργανώσουν εκεί ένοπλες ομάδες αντίδρασης, επικροτήθηκε από όλους. Θα ξεκαθάριζα και την ομάδα του Π. Μελιά (Ευρυτανία – Λεπιανά) και την ομάδα Σούρλα σε μια εβδομάδα, αν δεν ερχόταν ο αντιπρόσωπός σας. Στους κομματικούς των χωριών λέμε ότι για ειδικούς λόγους δεν πρέπει να εμφανιστούμε.Περπατάμε όλη νύχτα και κρυβόμαστε την ημέρα για να φανούμε συνεπείς σ’ ό,τι συμφωνήσαμε με σας. Μα οι κομματικοί επιμένουν και με τρόπο το διαλαλούν οι ίδιοι στους χωριανούς τους: «ξαναβγήκαν αντάρτες μας. Σε λίγο θα βγούμε και πάλι όλοι, ο Άρης μας είναι εδώ μη φοβάστε. Ξέρει αυτός και θα νικήσουμε και πάλι Έλληνες αντιδραστικούς και Άγγλους κατακτητές».
9. Εσείς δεν τα βλέπετε όλα αυτά. Έχετε απομονωθεί από τη λαϊκή μάζα και έχετε χάσει τον παλμό της. Συνέλθετε έστω και τώρα. Δεν είναι αργά. Αργότερα σίγουρα θα είναι πολύ αργά και θα χρειαστούντεράστιες θυσίες σε κόπους και σε αίμα για ν’ αρχίσει κάτι σοβαρό. Μην αφήνεται να θρονιαστεί η αντίδραση οριστικά. Μην πιστεύεται ότι η «εθνοφυλακή» είναι πραγματικά εθνικός στρατός και μην βάζετε τον κόσμο να τους δέχεται τους Μπουραντάδες ως «παιδιά του λαού», ενώ αυτοί τους δέρνουν. Μην κάνετε το έγκλημα να επιτρέψετε στην εθνοφυλακή να εγκατασταθεί παντού και να παίξει το ρόλο της παλιάς χωροφυλακής.
10. Μην αυταπατάστε ότι τα όπλα που κρύψαμε θα μπορέσετε αργότερα να τα χρησιμοποιήσετε. Όχι! Θα τα βρουν σε λίγο οι εθνοφύλακες, χρησιμοποιήστε τα –έστω και μέρος τους- από τώρα. Βγάλτε από τώρα, έστω και λίγους αντάρτες, έστω από μια ομάδα σε κάθε επαρχία. Μην τη χρωματίζετε ως δική σας ή ως συνέχεια του ΕΛΑΣ. Αφήστε την καμουφλαρισμένη, αφού δεν καταλαβαίνετε ότι πρέπει να ξαναπάρει τα όπλα ο ΕΛΑΣ. Δε θέλετε εμένα επικεφαλής τους; Βρείτε έναν άλλον. Πάντως μην κάνετε το έγκλημα να αργείτε. Ενεργήστε σύντομα και δραστήρια.
11. Εγώ συνεχίζω το ταξίδι για το Ηπειρωτικό γραφείο και από εκεί για έξω. Όμως με κάποια επιβράδυνση γιατί κινούμαστε όπως ξέρετε και λέων και πιο πάνω.
Επί όλων των ανωτέρω ελπίζω να έχω γραπτή απάντησή σας με έκτακτο σύνδεσμο ώσπου να φτάσω στο Ηπειρωτικό γραφείο. Εύχομαι να σκεφτείτε ώριμα έστω και την τελευταία στιγμή.
Επεισόδια σημειώθηκαν στις Σκουριές Χαλκιδικής μεταξύ κατοίκων της περιοχής
και αστυνομικών δυνάμεων, κατά τη διάρκεια διαδήλωσης ενάντια στη δημιουργία
μεταλλείων χρυσού από την καναδική Eldorado Gold.Οι αστυνομικές δυνάμεις έκανανεκτεταμένη
χρήση χημικών, αλλά και πλαστικών σφαιρών. Σημειώνεται πως στην περιοχή έχουν ήδη ξεκινήσει εργασίες υλοτομίας για
τη δημιουργία των μεταλλείων από την Eldorado Gold και την ΑΚΤΩΡ.
Η πορεία ξεκίνησε από την Ιερρισόμε τους διαδηλωτές, όπως αναφέρει το Alterthess, να φωνάζουν συνθήματα όπως«αυτοι μιλάνε για κέρδη και ζημιές. Εμείς μιλάμε για ανθρώπινες
ζωές». Στην κινητοποίηση συμμετείχαν πολλέςπολιτικές και
κοινωνικές συλλογικότητες, αλλά και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, μεταξύ των οποίων οι
Γιάννης Αμανατίδης, Κατερίνα Ιγγλέση και Γιάννης Σταθάς.
«Είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουν τον αγώνα για να
μην ξεπουληθεί η γη για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των Καναδών, που
ενδιαφέρονται για τη περιοχή», δήλωσεη Κατερίνα
Ιγγλέζηστο ΑΜΠΕ.
Η πορεία έφτασε μέχρι το Χοντρό Δέντρο, όπου σύμφωνα με το
alterthess, κλούβα και διμοιρίες των ΜΑΤ είχαν αποκλείσει το δρόμο που οδηγεί
στις Σκουριές. Δικηγόροι και εξαμελείς αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ αρχικά ζήτησε
εξηγήσεις για τον αποκλεισμό του δρόμου.
Ομάδα διαδηλωτών επιχείρησε να σπάσει τον κλοιό των
αστυνομικών δυνάμεων,οι οποίες απάντησαν με εκτεταμένη χρήση
δακρυγόνων. Κατά τη διάρκεια των επεισοδίων σε κάποια σημεία του δάσους
ξέσπασαν μικρές εστίες φωτιάς. Σύμφωνα με πληροφορίες κάηκαν τρία περιπολικά
της αστυνομίας και ένα αυτοκίνητο.
Τα επεισόδια συνεχίστηκαν για αρκετή ώρα με τους
διαδηλωτές να καταγγέλλουν και χρήση πλαστικών σφαιρών από την αστυνομία(Φωτογραφίες από το Alterthess). Oι διαδηλωτές αποχώρησαν από την
περιοχή λίγο μετά τις 18.00, ωστόσο στην περιοχή παραμένουν δυνάμεις της
αστυνομίας. Οι κάτοικοι Ιερισσού το βράδυ συγκεντρώθηκαν στο κέντρο της
πόλης. Εκεί σύμφωνα με το Alterthess δέχτηκαν αναίτια επίθεση από τις
αστυνομικές δυνάμεις. Στη συνέχεια τα ΜΑΤ αποχώρησαν και πλέον βρίσκονται στην
έξοδο της Ιερισσού προς το δρόμο του Γοματίου
Στο κάλεσμα της για την κινητοποίηση η «Επιτροπή αγώνα της Ιερισσού ενάντια
στα μεταλλεία χρυσού» αναφέρει:
«Εμείς οι κάτοικοι της περιοχής στην
μεγάλη λαϊκή συνέλευση στην Ιερισσό, την Τρίτη 31 Ιουλίου, αποφασίσαμε να
ανεβούμε στον Κάκαβο για να υπερασπιστούμε το δάσος, το νερό και τις ζωές μας,
όπως ορίζει το σύνταγμα των Ελλήνων στο άρθρο 24 § 1:
Η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του
Κράτους και δικαίωμα του καθενός. Για τη διαφύλαξή του το κράτος έχει υποχρέωση
να παίρνει ιδιαίτερα προληπτικά ή κατασταλτικά μέτρα στο πλαίσιο της αρχής της
αειφορίας.
Απαγορεύεται η μεταβολή του προορισμού των δασών και των δασικών εκτάσεων,
εκτός αν προέχει για την Εθνική Οικονομία η αγροτική εκμετάλλευση ή άλλη τους
χρήση, που την επιβάλλει το δημόσιο συμφέρον.
Τα συμφέροντα των Καναδών χρυσοθήρων, του Μπόμπολα, και του Πάχτα που τα
υπηρετεί, δεν είναι ούτε το δημόσιο συμφέρον, ούτε το ξεπούλημα της γης μας και
το ξεκοίλιασμά της είναι μια απλή αλλαγή χρήσης. Είναι η καταστροφή.»
«Η χώρα χάνεται. Από την κάθοδο των Δωριέων, 4.000 χρόνια πριν, ουδέποτε η χώρα δεν δέχθηκε τόσο μεγάλης έκτασης εισβολή [...] Πρόκειται για βόμβα στα θεμέλια της κοινωνίας και του κράτους» δήλωσε τη Δευτέρα ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Νίκος Δένδιας, αναφερόμενος στο θέμα της παράνομης μετανάστευσης και με αφορμή την επιχείρηση της ΕΛ.ΑΣ. με την κωδική ονομασία «Ξένιος Ζευς».
Τον Αύγουστο του 2012 μάθαμε Από τον υπουργό προστασίας του πολίτη της τρικοματικής κυβέρνησης ότι οι Δωριείς είχαν τα χαρακτηριστικά των σημερινών μεταναστών . Δηλαδή να φανταστώ πως άφηναν οι περισσότεροι την τελευταία τους πνοή , στα ψυγεία των κοντέινερ της εποχής στα οποία στριμώχνονταν κατά δεκάδες προκειμένου να αποδράσουν από την κόλαση της Πίνδου. Δεν μας είπε βέβαια ο υπουργός ότι οι Δωριείς ήταν ελληνικό ποιμενικό και πρωτόγονο φύλλο , αλλά αυτή η πληροφορία δεν εξυπηρετεί την προπαγάνδα του οπότε...
Όχι δεν είναι μια αφελής ανάγνωση της αντιστροφής που επιχειρείται, είναι μια απόπειρα να φωτιστεί η επικινδυνότητα των κυβερνώντων μας.
Οι μετανάστες στοχοποιούνται καιρό τώρα. Με τη συγκεκριμένη δήλωση του υπουργού όμως καθίστανται επίσημα ως ο απόλυτος εχθρός, ως το μέγιστο κακό. "το μεταναστευτικό είναι μεγαλύτερο πρόβλημα από το οικονομικό" συμπλήρωσε ο υπουργός με νόημα, "αν δεν κάνουμε κάτι τώρα η χώρα μας θα καταρρεύσει". Όπερ σημαίνει πως δεν υπάρχει κρίση στο σύστημα, στην οικονομία που διέπει τα πράγματα. Δεν είναι ότι καταρρέει το σύστημα που υπηρέτησαν πιστά μεταξύ Άλλων και οι κυβερνήσεις της χώρας αυτής. Όχι...η χώρα δεν καταρρέει εξαιτίας των ξένων και ντόπιων τοκογλύφων και διαπλεκόμενων, αλλά εξαιτίας των μεταναστών οι οποίοι εγκλωβίστηκαν στα λιμνάζοντα νερά μιας γονατισμένης χώρας εξαιτίας της συνθήκης του Δουβλίνου. Για αυτήν κουβέντα δεν γίνεται γιατί πολύ απλά τους είναι πιο βολικό να βιαιοπραγούν ενάντια στους αδύναμους και κατατρεγμένους -αυτός είναι ο πολιτισμός τους- παρά να ορθώσουν το ανάστημά τους στα μεγάλα αφεντικά της κακογερασμένης ηπείρου προκειμένου να αναζητηθεί μια ανθρώπινη λύση. Τα λέει πιο απλά το σύνθημα, στη Μέρκελ μαλάκας και στον μετανάστη μάγκας.
Τη σύνταξη λοιπόν αγαπημένη μου γιαγιά στην έφαγε κάποιος μετανάστης, ίσως η γεωργιανή που σε φροντίζει. Το εφάπαξ που το πλήρωνες 40 χρόνια το εξανέμισε προφανώς κάποιος Αφρικανός, το χαράτσι στο επέβαλε ο κινεζούλης που έχει το κατάστημα στη γωνία. Τι. Δεν καταλαβαίνεις; έχουμε πόλεμο. Ακόμα να συνταχθείς με τις εθνικιστικές δυνάμεις του τόπου;
Ο κύριος Δένδιας έδωσε το νέο σύνθημα λοιπόν ωσάν παράγγελμα στρατιωτικό και μαζί και την επιχειρηματολογία των υπηκόων. Γιατί, μόλις τολμήσαμε να μιλήσουμε για απάνθρωπη μεταχείριση των μεταναστών για πογκρόμ για κτηνωδία, μας έδειξαν οι διπλανοί με το δάχτυλο το δεκαπεντάχρονο κοριτσάκι που χαροπαλεύει. Και μετά χαθήκαμε στο μαύρο σκοτάδι της προπαγάνδας και της αμάθειας. Πιο μαύρο κι από την ασέληνη νύχτα. Το έρεβος που ρούφηξε το τεκμήριο της αθωότητας από τα στόματα των τελεαστέρων -δεν θα πω δημοσιογράφων-, το έρεβος που επέβαλε την εξίσωση πακιστανός =βιαστής άρα Δένδιας = Σωτήρας του έθνους! Τα άρθρα στα κυβερνητικά μέσα βρίθουν πλήθος εξισώσεων μέσω της γενίκευσης.
Ερώτημα 1 Μπορώ να νιώθω οδύνη για τη δεκαπεντάχρονη και τους συγγενείς της και ταυτόχρονα να μάχομαι για τα δικαιώματα των μεταναστών, για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια; Μήπως πρέπει να μάθουμε να είμαι ευαίσθητη κατ' επιλογήν για το καλό της πατρίδας; Είναι γραμμένο σε κάποια παράγραφο του μνημονίου που δεν θυμάμαι;
Από τις εξισώσεις αυτές φυσικά δεν θα μπορούσε να απουσιάζει η αριστερά και ολόκληρος ο προοδευτικός χώρος. Χαρακτηριστικό, είναι το σχετικό άρθρο του θέμου αναστασιάδη στο οποίο επαναλαμβάνει για νιοστή φορά όπως κι άλλοι συνάδελφοι του πως ο ΣΥΡΙΖΑ συγκαλύπτει τους εγκληματίες μετανάστες οπότε και προκύπτει η εξίσωση ΣΥΡΙΖΑ =μετανάστης= εγκληματίας. Παρεμπιπτόντως η συχνά μυωπική κοινωνία μας ίσα που διακρίνει στο βάθος του χρόνου μια βαλίτσα με κάτι εκατομμυριάκια του δημοσιογράφου να περνούν τα σύνορα ελεύθερα. Εκεί. Δεν χρειάζεται η frontex.
Ερώτημα 2 Εσείς εκεί... Επιτρέπετε στο σώμα μου να συνεχίζει ν' ανατριχιάζει στο άκουσμα της λέξης λαθρομετανάστες, και στη φαντασία μου να εξεγείρεται κάθε που επιμένετε να συνθέσει την εικόνα μιας ανθοδέσμης ψυχών πάνω σε μια σκούπα;
Για τον επίλογο κύριε Δένδια,
Γράφουν τα βιβλία ιστορίας πως η εποχή της "Καθόδου των Δωριέων", ονομάζεται "Ελληνικός Μεσαίωνας", επειδή ελάχιστα γνωρίζουμε γι' αυτόν. Αντίθετα Για τον σύγχρονο ελληνικό μεσαίωνα , οι μελλοντικές γενιές θα έχουν όλες τις πληροφορίες στη διάθεσή τους. Υπάρχουν ευτυχώς και οι άνθρωποι και τα μέσα που καταγράφουν και τα γεγονότα και τα ονόματα.
Ερώτημα 3ο και τελευταίο
Αλήθεια επιμένετε πως δεν χρησιμοποίησαν τα ΜΑΤ πλαστικές σφαίρες στη Χαλκιδική; Δεν τις είδα μόνο εγώ. Τις είδαμε πολλοί. Είμαστε πολλοί. tvxs.gr
