''Δεν πληρώνουμε κερατιάτικα!''

«Στο Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας του Μπαμπινιώτη η έννοια: «πληρώνω τις συνέπειες για κάτι, για το οποίο δεν ευθύνομαι» αποδίδεται με την έκφραση: «πληρώνω τα κερατιάτικα».

      Ε, λοιπόν, για την οικογένεια του εργάτη, του αγρότη, του επιστήμονα του καταστηματάρχη, του μάστορα, «κερατιάτικα» είναι τα χρέη για τα τοκογλυφικά κέρδη αμερικανών και ευρωπαίων κεφαλαιούχων, για τις οφειλές στην τρόικα από τα νέα δάνεια, για το εμπορικό έλλειμμα απέναντι στη Γερμανία, για τα κρατικά πακέτα διάσωσης των μεγαλοτραπεζιτών,  για την ασύλληπτη αγορά εξοπλισμών από την παγκόσμια αλητεία των εμπόρων θανάτου, για τα σκάνδαλα της Siemens ή του Βατοπαιδίου.

 

Η απάντηση μπορεί να είναι μόνο μία: Δεν πληρώνουμε. Δεν πληρώνουμε τα κερατιάτικα.

 

Στο ίδιο λεξικό η έννοια: «η κάθε κατάσταση υποτιμητική  της αξιοπρέπειας κάποιου, φέρνει ακόμα χειρότερα αποτελέσματα» αποδίδεται με την έκφραση: «όσο καθίζει ο κερατάς, το κέρατό του αυξάνει».

 

Τσαλάκωσαν  την αξιοπρέπειά μας και το βιοτικό μας επίπεδο με την κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού. Φτύσαν την ιστορία των εργατών, με τους εκατοντάδες νεκρούς, για τις συλλογικές συμβάσεις. Βεβήλωσαν τις ασφαλιστικές κατακτήσεις. Πέταξαν στον υπόνομο τα δικαιώματα στην εργασία των νέων. Έφτασαν για ένα πιάτο φασόλια να πληρώνεις 23% ΦΠΑ.

 

Δεν «καθίζουμε»  άλλο. Οι ειδοποιήσεις για τη νέα  εισφορά και για το νέο τέλος στα ακίνητα είναι ένα νέο βήμα εξόνωσης. Οι ειδοποιήσεις πρέπει να επιστραφούν από όλους μας στον αποστολέα. Αν ψάχνουν «κερατά», ο ταχυδρόμος θα τους ενημερώσει: «άγνωστος», «μετοίκησε», «έφυγε χωρίς να αφήσει νέα διεύθυνση».

 

Είναι φυσικό ο καθένας να φοβάται τις συνέπειες  αν δεν πληρώσει. Με πρόστιμα. Με το διαβατήριο. Με τόκους. Με την αστυνομία.

 

Αν ο καθένας  είναι μόνος, είναι αναμενόμενο να αισθάνεται σοκ και δέος. Γυναίκες και άνδρες «και κερατάδες και δαρμένοι», όπως λέει η λαϊκή παροιμία.

 

Δεν αξίζει όμως σε κανένα πολίτη της Ελλάδας αυτή η διπλή προσβολή. Όλοι μαζί μπορούμε να ξεπεράσουμε τον φόβο. Να τον κάνουμε δύναμη.

 

Παύση πληρωμών για την εισφορά και το τέλος  ακινήτων μέσω ΔΕΗ προς το δουλικό  κράτος της υποταγής στις Βρυξέλλες. Μια ασυγκράτητη συλλογική δύναμη από αυτούς που νόμιζαν Χατζηαβάτες  και καρπαζοεισπράκτορες που θα οδηγήσει σε πλήρη παύση πληρωμων προς τα παγκόσμια κοράκια της τοκογλυφίας και σε μια νέα σελίδα αισοδοξίας που θα βάλει τέλος στον εξευτελισμό της καθεμιάς, του καθένα και της χώρας μας.

 

Τα κινήματα «δεν πληρώνω», τα συνδικάτα, οι πλατείες, οι δικηγορικοί κι άλλοι επιστημονικοί σύλλογοι, προοδευτικοί αυτοδιοικητικοί παράγοντες, εθελοντές πολίτες ας στήσουμε γρήγορα κέντρα ενημέρωσης και αλληλοστήριξης στις μεγάλες πόλεις ώστε να μη είναι κανένας μόνος και να αποκτήσουμε συνείδηση της μεγάλης δυναμικής ενός τέτοιου κινήματος όπου είμαστε όλοι μαζί. Και να υπερασπισθούμε έτσι το τραπέζι στην κουζίνα, τη δουλειά μας, τη μόρφωση των παιδιών, τις κατακτήσεις που αξίζουν σε μια ευρωπαϊκή χώρα του 21ου αιώνα.

 

Οι άνθρωποι της δουλειάς, παίρνοντας χθες, σήμερα ή αύριο το πρωί την ειδοποίηση για την έκτακτη εισφορά, περιμένοντας μεθαύριο το φόρο ακινήτων μέσω ΔΕΗ, αισθάνονται ασυγκράτητο θυμό, είναι ηφαίστειο. Σεβόμενοι πάντα τους κανόνες του Λεξικού Μπαμπινιώτη ας χρησιμοποιήσουμε προς την κυβέρνηση αυτό που αναφέρει ως «έκφραση εντονότατης οργής και αγανάκτησης»: «Γαμώ το κέρατό σας».

 

Αθήνα, 15.9.2011

Μέτωπο

Με κάθε επισημότητα παραδίδουν και τυπικά τα κλειδιά της χώρας στους ξένους

Η έλευση Ράιχενμπαχ και της ειδικής Ομάδας Δράσης είναι προφανές ότι πιστοποιεί με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο την απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας.

 Ο εκλεκτός του Βερολίνου, Χ. Ράιχενμπαχ, επικεφαλής της «task force» (Ομάδα Δράσης) της Κομισιόν, που θα «επιβλέπει» αν τηρούνται οι δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η κυβέρνηση Παπανδρέου απέναντι στην τρόικα.

Μάλιστα ο κ. Ράιχενμπαχ, ο οποίος θα έχει το δικαίωμα της τελικής έγκρισης κάθε κυβερνητικής απόφασης που αφορά στο Μεσοπρόθεσμο, θα αναφέρεται αποκλειστικά στους Μπαρόζο και Ρεν.

Ο Γερμανός "κυβερνήτης", αναλαμβάνει να παρακολουθεί την εφαρμογή του μεσοπρόθεσμου και  στο έργο του, θα τον συνδράμουν και τα 30 μέλη της ομάδας δράσης που θα κατοικοεδρεύουν στα υπουργεία και θα έχουν ρόλο τοποτηρητή.

Μάθε, παιδί μου, γράμματα… με φωτοτυπίες

Επιτέλους, το υπουργείο Παιδείας κατάφερε οι μαθητές να αφήνουν «την τσάντα στο σχολείο», αφού με την έναρξη των μαθημάτων δεν θα έχουν να βάλουν τίποτε μέσα παρά μόνο μερικά φύλλα φωτοτυπίας, που την ευθύνη εκτύπωσής τους τη μετέφερε στις υπερχρεωμένες σχολικές επιτροπές, που χρηματοδοτούνται ελέω μνημονίου με 50% λιγότερα χρήματα.

«Πρώτα ο μαθητής», «το νέο ψηφιακό σχολείο», βαρύγδουπα επικοινωνιακά συνθήματα της υπουργού Παιδείας και της τροϊκανής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, κενά περιεχομένου, που προσπαθούν επιμελώς να κρύψουν (όμως… ο κλέφτης και ο ψεύτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται) αυτό που πραγματικά έχουν στόχο: τη διάλυση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας και την πλήρη εμπορευματοποίησή της. Οι πρόσφατες δηλώσεις της υπουργού και υφυπουργού Παιδείας υποτιμούν τη νοημοσύνη των εκπαιδευτικών και των γονιών, που δεν μπορούν να «χωνέψουν» ότι η μη διανομή των βιβλίων είναι αποτέλεσμα ασυνεννοησίας συναρμόδιων υπουργείων ή ολιγωρίας υπηρεσιακών παραγόντων, όταν οι εκπαιδευτικοί, εδώ και μήνες, έχουν χτυπήσει το κουδούνι του κινδύνου. Δεν μπορούν να «χωνέψουν» ότι κανείς πολιτικά υπεύθυνος δεν παραιτείται και, βέβαια, δεν καλύπτονται από μια μισοειπωμένη συγγνώμη.
Το λαλίστατο υπουργείο, που, όταν απεργούσαμε, μας καλούσε να σκεφτούμε το «καλό των παιδιών», έχει καταπιεί τη γλώσσα του μπροστά στις χαμένες ώρες διδασκαλίας λόγω των ελλείψεων σε εκπαιδευτικούς, της μη ύπαρξης βιβλίων, των υπερπληθωρικών τμημάτων, της κατάργησης των αντισταθμιστικών θεσμών αγωγής, των καταργήσεων, συγχωνεύσεων…
Η πραγματικότητα που τόσα χρόνια ζούμε σαν εκπαιδευτικοί και γονείς είναι ότι οι πολιτικοί του κατεστημένου δικομματισμού και οι σύμμαχοί τους τις λέξεις «δωρεάν» και «δημόσια» τις εκστομίζουν μόνο σε προεκλογικές περιόδους, για να κλέψουν την ψήφο του λαού. Σκοπός τους, όμως, είναι η κατάργηση αυτών ακριβώς που επαγγέλλονται. Έτσι και το πρωτοφανές της μη έγκαιρης διανομής των σχολικών βιβλίων στόχο έχει τη μετατροπή της υποχρέωσης αυτής του κράτους σε ατομική υπόθεση, αναγκάζοντας τους γονείς να ξαναβάλουν το χέρι στην τσέπη. Οι εκπαιδευτικοί μαζί με τους γονείς και ολόκληρη την κοινωνία πρέπει να κλιμακώσουμε, ενωμένοι, τον αγώνα για την ανατροπή αυτής της καταστροφικής πολιτικής του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου, που σαρώνει ό,τι δημόσιο και κοινωνικό δικαίωμα και αγαθό υπάρχει.

* Ο Γιάννης Αμανατίδης είναι δάσκαλος, μέλος της Ε.Ε. της ΕΔΟΘ και του Δ.Σ. του Α’ Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. Θεσσαλονίκης

Πηγή: Ο Δρόμος της Αριστεράς

Φόροι δύο ταχυτήτων: Η εκκλησία στο απυρόβλητο

Η λογική του «κοινωφελούς χαρακτήρα» της δράσης της θωρακίζει έως και σήμερα τα εισοδήματα της εκκλησίας από τις αλλεπάλληλες εισπρακτικές επιδρομές των εκάστοτε υπουργών Οικονομικών. Το ζήτημα της μη φορολόγησης της εκκλησίας αποτελεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα αναντιστοιχίας ανάμεσα στις προεκλογικές εξαγγελίες και τις τελικές πράξεις της σημερινής κυβέρνησης. Προβάλλει δε ως επιτακτικό θέμα συζήτησης, εν μέσω της καταιγίδας οικονομικών μέτρων η οποία πλήττει ακόμη και τα πιο χαμηλά εισοδήματα πολιτών, που μπορεί μάλιστα να ανήκουν σε άλλα θρησκευτικά δόγματα ή να είναι άθεοι. Διευκρινίσεις Βενιζέλου για την έκτακτη εισφορά στα ακίνητα της εκκλησίας.
Πηγή: TVXS

Αμφιάρειο: Ένα ξεχασμένο αρχαιολογικό διαμάντι;

Το Αμφιάρειο στον Ωρωπό είναι ο αρχαιολογικός χώρος που πολλοί Έλληνες αλλά και ξένοι θα ήθελαν να επισκεφτούν, αν φυσικά γνώριζαν την ύπαρξή του. Χάρη όμως στην πρωτοβουλία της Μη Κερδοσκοπικής Αστικής Εταιρείας για την προστασία του φυσικού και αρχαιολογικού περιβάλλοντος της Ελλάδας και της Κύπρου, ΜΟnuMENTA και των τοπικών Πολιτιστικών Συλλόγων, ο εξαιρετικού κάλλους αυτός αρχαιολογικός χώρος αρχίζει να συγκεντρώνει τα βλέμματα της κοινωνίας πάνω του.
Αφιερωμένο στο μυθικό ήρωα, μάντη και θεραπευτή Αμφιάραο, το Αμφιάρειο ήταν το Ιερό του αρχαίου Ωρωπού. Ιδρύθηκε την περίοδο 431-415 π.Χ. και λειτούργησε έως τον 3ο αιώνα μ.Χ., ως τόπος λατρείας, μαντείο και θεραπευτήριο. Βρίσκεται στο βάθος μιας χαράδρας και τα αρχαιολογικά ευρήματα περιβάλλονται από πυκνό πευκοδάσος και αμπέλια. Μια σπάνια ομορφιά χαρακτηρίζει τον ξεχασμένο από επισκέπτες αυτό αρχαιολογικό χώρο της Αττικής. Το Ιερό αποτελείται από δύο ξεχωριστούς τομείς που εκτείνονται στις όχθες της ρεματιάς του Μαυροδήλεσι. Στη βόρεια όχθη βρίσκονται τα επίσημα κτίρια (λουτρά, στοά, θέατρο, ναός, βάθρα αγαλμάτων, βωμοί), ενώ στη νότια όχθη εκτείνονται οι εγκαταστάσεις και οι κατοικίες που εξυπηρετούσαν τη λειτουργία του Ιερού.
Νεότεροι περιηγητές έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον για το Ιερό.Ήδη από το 1884 είχε ξεκινήσει η συστηματική ανασκαφή του Ιερού από την Αρχαιολογική Εταιρεία. Η ανασκαφή διήρκησε με διαλείμματα ως το 1929 και αποκάλυψε τα ερείπια των μνημείων στο Μαυροδήλεσι και πολλές επιγραφές που περιέχουν πολύτιμες πληροφορίες.
Για την γνωριμία με τον αρχαιολογικό χώρο η ΜΟnuMENTA και οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι Αγίας Βαρβάρας και Καλάμου οργάνωσαν δύο πολύ επιτυχημένες περιηγήσεις που πραγματοποιήθηκαν στις 31 Ιουλίου και 21 Αυγούστου. Και στα δύο γεγονότα η ανταπόκριση του κόσμου, ντόπιων και παραθεριστών, ήταν πολύ θετική.
Η ΜΟnuΜΕΝΤΑ επέλεξε να ασχοληθεί με το Αμφιάρειο γιατί αποτελεί έναν μοναδικό αρχαιολογικό χώρο που τα αρχαιολογικά κατάλοιπα βρίσκονται σε εξαιρετική αρμονία με το φυσικό περιβάλλον. Η προσπάθεια είναι αυτός ο άγνωστος αρχαιολογικός χώρος, που ούτε στους τουριστικούς χάρτες δεν περιλαμβάνεται, να γίνει κομμάτι της ζωής της τοπικής κοινωνίας. Αν οι κάτοικοι ενδιαφερθούν θα ενδιαφερθούν και οι αρμόδιοι φορείς προστασίας, όπως είναι το Υπ.Πο. Πέρα όμως από τις περιηγήσεις οι κάτοικοι μαζί με τη ΜΟnuΜΕΝΤΑ ανέλαβαν δράση για την προστασία και την ανάδειξη του αρχαίου θεάτρου. Σε συνεργασία με το Μη Κερδοσκοπικό Οργανισμό «Διάζωμα», που δημιουργήθηκε το 2008 με σκοπό την προστασία και την ανάδειξη των αρχαίων χώρων θέασης και ακρόασης, ανοίχθηκε ένας κουμπαράς όπου κάτοικοι και φίλοι της περιοχής μπορούν να συνεισφέρουν ανάλογα με τις δυνατότητές τους (Εθνική Τράπεζα 040/48312096). Τα χρήματα που καταθέτει ο καθένας αμέσως αναρτώνται στην ιστοσελίδα του Σωματείουwww.monumenta.org. To κόστος της μελέτης για την αναστήλωση του θεάτρου είναι 30.000 ευρώ. Η αρμόδια Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων είναι ενήμερη για την πρωτοβουλία για το θέατρο.
Οι δράσεις και οι εκδηλώσεις για το Αμφιάρειο θα συνεχιστούν κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου, ενώ και το γραφείο Τύπου του Δήμου Ωρωπού υποστηρίζει τις περιηγήσεις.
Βερονίκη Ζέρβα

πηγή: Η ΕΠΟΧΗ

ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ Η ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ;

Είναι ίσως η πρώτη φορά στη ζωή μου που η πένα τράβηξε το χέρι μου από την ανυπαρξία και το έσυρε πάνω στο χαρτί χωρίς καμία εντολή. Δεν ξέρω που απευθύνομαι και τι θέλω να πω, αν θέλω να μοιραστώ ή να μονολογήσω, αν θέλω να χτυπήσω, να χαϊδέψω, να φωνάξω, να ακούσω, να κλάψω, να γελάσω, να γκρεμίσω (έμεινε και τίποτα;), να χτίσω (για ποιο λόγο;), να μιλήσω με το παιδί μου (και τι να του πω;). Μάλλον θα είμαι κι εγώ αγανακτισμένος, ξέρετε, σαν αυτούς που μαζεύονται στη πλατεία εδώ και 30 μέρες! τους αργόσχολους! αυτούς που καταλύουν τη δημοκρατία ντε… Τους απολυμένους, τους άνεργους που αγωνιούν για τη ζωή τους, τους γονείς που αγωνιούν για τα παιδιά τους, τους παππούδες που αγωνιούν για λίγη αξιοπρέπεια στο τέλος τους, τους νέους που αγωνιούν για το μέλλον που δεν υπάρχει.

Κάπου εδώ θα ήθελα να θυμηθούμε τους ορισμούς κάποιων λέξεων που απ’ ότι φαίνεται κάποιοι τους έχουν ξεχάσει.

·         Δημοκρατία: Το πολίτευμα όπου η εξουσία πηγάζει από τον λαό, ασκείται από τον λαό και υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού.

·         Σοσιαλισμός: Κοινωνική, οικονομική και πολιτική θεωρία κατά την οποία η κοινωνική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής αντικαθιστά την ατομική ιδιοκτησία.

·         ΠΑΣΟΚ: Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα.

·         Αστυνομία: Είναι η κρατική λειτουργία, με σκοπό την τήρηση της δημόσιας τάξης και την πρόληψη του εγκλήματος.

Επίσης το Σύνταγμα της Ελλάδας, όπως αναθεωρήθηκε με το ψήφισμα της 27 Μαΐου 2008 από την Η΄ αναθεωρητική βουλή των Ελλήνων, στο άρθρο 44 παράγραφος 2 προβλέπει: «O Πρόεδρος της Δημοκρατίας προκηρύσσει με διάταγμα δημοψήφισμα για κρίσιμα εθνικά θέματα, ύστερα από απόφαση της απόλυτης πλειοψηφίας του όλου αριθμού των βουλευτών, που λαμβάνεται με πρόταση του Yπουργικού Συμβουλίου», στο άρθρο 22 παράγραφος 1 προβλέπει: «H εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Kράτος, που μεριμνά για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών και για την ηθική και υλική εξύψωση του εργαζόμενου αγροτικού και αστικού πληθυσμού», στην παράγραφο 2 του ίδιου άρθρου προβλέπει: «Mε νόμο καθορίζονται οι γενικοί όροι εργασίας, που συμπληρώνονται από τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας συναπτόμενες με ελεύθερες διαπραγματεύσεις και, αν αυτές αποτύχουν, με τους κανόνες που θέτει η διαιτησία» τέλος στην παράγραφο 5 προβλέπει: «Το κράτος μεριμνά για την κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων, όπως νόμος ορίζει».

                Ανατρέχοντας στα βιβλία μου και διαβάζοντας όλα αυτά,  πραγματικά δεν ξέρω από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω. Είδατε εσείς την αστυνομία να διατηρεί καμία τάξη,  να προλαμβάνει κανένα έγκλημα, ή να διαφυλάσσει τους πολίτες που υποτίθεται ότι υπηρετεί; Ακούστε διάλογος που έγινε μπροστά μου στις 14/6/2011, ημέρα Τρίτη, απόγευμα, μία μέρα πριν το ραντεβού του πρωθυπουργού με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας,  ανάμεσα σε έναν πολίτη και έναν αστυνομικό των ματ. Ο αστυνομικός ήταν ένα νέο παιδί γύρω στα δύο μέτρα ύψος και ο πολίτης ένας μπαμπάς ο οποίος είχε καθισμένη στο σβέρκο του τη μικρή κορούλα του.

Πολίτης: Αλήθεια φίλε αν τώρα σου δοθεί εντολή να διώξετε τον κόσμο από την πλατεία, τι θα κάνεις;

Αστυνομικός: Θα σας σακατέψω χωρίς κανένα οίκτο.

Πολίτης: θεωρείς ότι όλος αυτός ο κόσμος που είναι εδώ έχει άδικο;

Αστυνομικός: Όχι κι εγώ ένας από σας είμαι. Κι εγώ δυσκολεύομαι πολύ να τα φέρω βόλτα. Όμως, αν πάρω εντολή, θα την εκτελέσω όποια κι αν είναι αυτή.  

Αυτή είναι η αστυνομία μας, χωρίς σκέψη, χωρίς συναίσθημα, έτοιμη να κατασπαράξει το οτιδήποτε στο όνομα μιας εντολής. Αυτό φάνηκε περίτρανα στις 28 και 29 του Ιούνη, όταν τα κατευθυνόμενα επεισόδια διέλυσαν ότι ομορφότερο έχει να επιδείξει η νεότερη ελληνική ιστορία. Δεν θα μπω στη λογική να αποδείξω το ποιόν των κουκουλοφόρων, αυτό είναι δευτερευούσης σημασίας. Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι τα χημικά έπεφταν παντού. Στη πλατεία, στις καφετέριες που προσπάθησαν κάποιοι να βρουν καταφύγιο, στο μετρό όπου είχε στηθεί ένα πρόχειρο νοσοκομείο για τις πρώτες βοήθειες. Να τη χαίρεται την αστυνομία του ο κύριος Παπουτσής (θυμήσου Σάμινα και τους 100 πνιγμένους) και οι όμοιοι του της γενιάς του Πολυτεχνείου, οι πολιτικοί της σοσιαλιστικής κυβέρνησης και οι βουλευτές της κολοτούμπας, οι σοσιαλιστές που ξεπουλάνε τη δημόσια περιουσία σε τιμή ευκαιρίας κόντρα σ’ αυτά που ορίζει η ιδεολογία που υποτίθεται ότι πρεσβεύουν. Και ενώ στη πλατεία γινόταν πόλεμος, κάποιοι βουλευτές έκαναν λόγο για τη δημοκρατία. Μας είπαν, λοιπόν, ότι είναι απαράδεκτο και αντιδημοκρατικό οι αγανακτισμένοι να εμποδίζουν τους βουλευτές να έρθουν στη βουλή, για να ασκήσουν τα καθήκοντά τους. Αλήθεια για ποια δημοκρατία μιλούν αυτοί οι κύριοι και κυρίες; Μιλούν για τη δημοκρατία που τους βολεύει; Μιλούν για τη δημοκρατία που απορρέει από τις αποφάσεις που παίρνουν ερήμην του λαού τους;  Όλοι αυτοί που είναι στην πλατεία δεν είναι πολίτες αυτής της χώρας; Δεν είναι ο λαός αυτής της χώρας; Δεν είχαν μια ξεκάθαρα εκφρασμένη άποψη; Δεν είναι η πλειοψηφία; Αν αυτό το τελευταίο το αμφισβητούν, γιατί δεν κάνουν δημοψήφισμα έτσι όπως προβλέπεται από το Σύνταγμα που υποτίθεται ότι υπηρετούν; Γιατί παίρνουν αποφάσεις για τόσο κρίσιμα θέματα χωρίς να μας ρωτήσουν; Αυτή είναι η δημοκρατία που καταστρέφουν οι αγανακτισμένοι πολίτες; οι άνεργοι πολίτες που έχουν εναποθέσει μέσω της κυβέρνησής τους το αναφαίρετο ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ δικαίωμα στην εργασία; οι συνταξιούχοι που περιμένουν να πάρουν το εφάπαξ (αν θα το πάρουν) το οποίο έχουν ήδη πληρώσει και η κυβέρνηση τους λέει ότι τα χρήματά τους δεν υπάρχουν πια; οι άρρωστοι πολίτες που περιμένουν στην ουρά να κάνουν εξετάσεις οι οποίες έχουν καταργηθεί από τις λίστες των ταμείων;

                Τελικά είμαι αγανακτισμένος; Μπα, μακάρι να ήμουνα. Είμαι κάτι χειρότερο. Είμαι ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΜΕΝΟΣ. Είμαι απογοητευμένος από τον πρωθυπουργό μου που άλλα λέει το πρωί και άλλα το βράδυ. Είμαι απογοητευμένος από τον υπουργό των οικονομικών που το μόνο που ξέρει να κάνει, παρέα με τον πρωθυπουργό, είναι να σπάει τη μέση του μπροστά στους κοινωνικούς μας εταίρους Άνγκελα Μέρκελ, Νικολά Σαρκοζί, τρόικα, ΔΝΤ κλπ.  Είμαι απογοητευμένος  από τον υπουργό υγείας που το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να αφαιρεί φάρμακα και εξετάσεις από τις λίστες των ασφαλισμένων. Είμαι απογοητευμένος  από την υπουργό παιδείας που το μόνο που ξέρει είναι να μειώνει τον αριθμό των σχολείων και να επαναφέρει τμήματα 30 και 40 παιδιών αφήνοντας την παραπαιδεία να ανθεί.  Είμαι απογοητευμένος από την μείζονα αντιπολίτευση που ακόμα και τώρα αλιεύει ψήφους χωρίς να κατανοεί την πλήρη κατάρρευση της καπιταλιστικής νεοφιλελεύθερης και πελατειακής πολιτικής της.  Είμαι απογοητευμένος από την ελάσσονα αντιπολίτευση της αριστεράς που ακόμα και τώρα παραμένει διαλυμένη ανήμπορη να αφουγκραστεί τον παλμό και τις αγωνίες του κόσμου της.  Είμαι απογοητευμένος από τους ανθρώπους του πνεύματος που το μόνο που ξέρουν να παράγουν είναι μόνο θεωρίες κι αυτές με το σταγονόμετρο σε καιρούς που έχουμε ανάγκη από καινούργια όνειρα. Είμαι απογοητευμένος από τους συμπολίτες μου που ακόμα και σήμερα κάθονται αναπαυτικά στους καναπέδες τους κάνοντας ζάπινγκ περιχαρακώνοντας τις δήθεν αξιόλογες ζωές τους αδιαφορώντας για το μέλλον των παιδιών τους. Είμαι απογοητευμένος από τους συναδέλφους μου που ακόμα και σήμερα προσπαθούν να διαφυλάξουν τα λίγα που τους μείνανε απαιτώντας αυτά που δεν δικαιούνται και όχι αυτά που χάσανε. Τέλος είμαι απογοητευμένος από τον εαυτό μου που είναι κομμάτι όλων των παραπάνω.

                Όμως, γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Τι φταίει; Γιατί κατρακυλάμε σε μια άβυσσο που δε φαίνεται να έχει τέλος; Έχω την αίσθηση ότι ο ραγιαδισμός που διακατέχει την ελληνική φυλή ο οποίος είναι διάχυτος σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής και κοινωνικής ζωής είναι η πηγή όλων των κακών. Λέγοντας αυτό δεν παραβλέπω το γεγονός ότι η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση και η αλόγιστη συσσώρευση του πλούτου σε λίγους έχει φέρει τον κόσμο σε απόλυτο αδιέξοδο. Οι αξίες έχουν χαθεί και οι ανθρώπινες αρετές έχουν αντικατασταθεί από την προσπάθεια της υλοποίησης του στόχου της  παραγωγής κέρδους. Αυτό που αντλείται από την υπεραξία της εργασίας ως παραγωγικής δύναμης μετατρέπεται σε καταναλωτικό προϊόν που συνήθως καλύπτει ψεύτικες ανάγκες που υποδουλώνουν τη ζωή των ανθρώπων  οι οποίοι με τη σειρά τους υποθηκεύουν τις αρετές τους και πουλάνε τις αξίες τους. Τελικά όπως λέει και ο Σελπουβέδα, «τι θέλουμε να είμαστε, καταναλωτές ή πολίτες». Αν απαντάμε το πρώτο τότε ήρθε η ώρα να πληρώσουμε το κόστος των επιλογών μας. Αν απαντάμε το δεύτερο πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία να επανακτήσουμε τις αξίες μας και να λειτουργήσουμε εξάρωντας τις αρετές μας.          

                                   

 Γ.Α

Αυτοί τη δουλειά τους κι εμείς τον αγώνα μας

Δεν έχουμε καμιά αυταπάτη: 


το σημερινό έλλειμμα δημοκρατίας δεν μπορεί να καλυφθεί 


χωρίς την ανατροπή της κυβέρνησης, της τρόικα και του 


συνόλου του πολιτικού και οικονομικού συστήματος. Δεν θα 


αποκτήσουμε άμεση δημοκρατία και λαϊκή κυριαρχία αν δεν 


απαλλαγούμε από το χρέος, τους υπηρέτες του 


χρηματοπιστωτικού συστήματος και των αγορών καθώς και 


όσους μας εκμεταλλεύονται.

Για να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας, χρειαζόμαστε όλοι 


και όλες και ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς, αλλά αξίζει να τον 


πορευτούμε μαζί, πέρα απ’ τους αδιέξοδους μονόδρομους 


που μας παρουσιάζουν οι κυβερνώντες, οι κατ’ επάγγελμα 


διαμεσολαβητές και τα παπαγαλάκια τους.




Αυτοί τη δουλειά τους κι εμείς τον αγώνα μας. Ή εμείς ή αυτοί.