H (μικρή) εμπειρία και οι (μεγαλεπήβολοι) στόχοι μας
Το εμπόριο σήμερα, τόσο σε παγκόσμιο όσο και τοπικό επίπεδο, βασίζεται στην εκμετάλλευση και αποσκοπεί αποκλειστικά στο κέρδος. Παρ’ όλα αυτά, σε όλο τον κόσμο γίνονται σημαντικές προσπάθειες δημιουργίας εναλλακτικών μορφών εμπορίου, με όλες τις αντιφάσεις και τα προβλήματα που παρουσιάζουν. Εμείς τι κάνουμε για αυτό;
Με αυτό το ερώτημα στο μυαλό κάποιοι και κάποιες ξεκινήσαμε από το καλοκαίρι του 2004 να συζητάμε για το αν μπορεί να πραγματοποιηθεί ένα εγχείρημα εναλλακτικού και αλληλέγγυου εμπορίου στην Ελλάδα και επάνω σε ποιες βάσεις. Δεν συναντηθήκαμε τυχαία: γνωριζόμασταν από την πολιτική μας δράση, τη συμμετοχή μας σε συλλογικότητες που προτάσσουν την αλληλεγγύη, τη συντροφικότητα και την άμεση και ισότιμη συμμετοχή ως πρώτες ύλες μιας άλλης, καλύτερης, ζωής.
Καταλύτης για να δοκιμάσουμε το ερώτημα και στην πράξη στάθηκε η γνωριμία μας τον περασμένο Ιούλιο με τη γερμανική κοοπερατίβα Café Libertad, στη διάρκεια μιας παρουσίασης της δουλειάς τους στο Βελιγράδι, στην ευρωπαϊκή συνάντηση του People’s Global Action. Μάθαμε ότι εδώ και 5 χρόνια έχουν έρθει σε άμεση επαφή με ζαπατιστικές κοοπερατίβες στο Μεξικό, αγοράζοντας και διακινώντας τον καφέ τους όχι για να κερδίσουν από αυτό, αλλά ως έμπρακτη πολιτική αλληλεγγύη. Μάθαμε επίσης ότι πολλές συλλογικότητες στην Ευρώπη κάνουν το ίδιο, οι οποίες σχηματίζουν ένα δίκτυο για την προώθηση των προϊόντων των Ζαπατίστας (RedProZapa). Έτσι, από το Σεπτέμβρη ξεκινήσαμε να διακινούμε στην Αθήνα καφέ από τις ζαπατίστικες κοοπερατίβες της Τσιάπας του Μεξικού, κακάο από την κοοπερατίβα El Ceibo της Βολιβίας, μάτε από το Κίνημα των Χωρίς Γη (MST) της Βραζιλίας και μαύρο τσάι από το κίνημα των Adivasi της Ινδίας. Κυρίως χέρι με χέρι, αλλά και μέσω πολιτικών και κοινωνικών χώρων, τα προϊόντα έφτασαν σε όλο και περισσότερο κόσμο. Αλλά το πιο σημαντικό ήταν η ανταπόκριση που βρήκε η ιδέα και η θέρμη με την οποία υιοθετήθηκε. Δεκάδες άνθρωποι τόσο στην Αθήνα όσο και στην υπόλοιπη Ελλάδα άρχισαν να συμμετέχουν στη διακίνηση των προϊόντων, με αποτέλεσμα να έχει δημιουργηθεί πλέον ένα συνεχώς διευρυνόμενο δίκτυο. Αρκετοί και αρκετές εντάχθηκαν και στη συλλογικότητα, εμπλουτίζοντάς τη με την όρεξη και τις ιδέες τους.
Ήταν για μας μια περίοδος αναζήτησης και προβληματισμού। Αφενός, στο καθαρά πρακτικό επίπεδο, αφού, μην έχοντας καμία εμπειρία από ανάλογες δραστηριότητες, χρειάστηκε να μάθουμε από τα λάθη μας. Κατανοήσαμε ότι το εγχείρημα αυτό απαιτεί διαφορετικό επίπεδο οργάνωσης και «συνέπειας» σε σχέση με την εμπειρία μας από άλλες συλλογικότητες, κυρίως επειδή περιλαμβάνει τη διαχείριση χρηματικών ποσών. Από την άλλη, στο πιο θεωρητικό επίπεδο, που σχετίζεται με το τι θέλουμε να κάνουμε και πώς, προχωρήσαμε στα τυφλά, καθώς επιχειρούσαμε κάτι εντελώς καινούργιο για τον ελλαδικό χώρο και δεν θέλαμε να αντιγράψουμε έτοιμες λύσεις από το εξωτερικό. Μέσα από μια διαρκή διαδικασία συζήτησης διατυπώσαμε τα ερωτήματα και προσπαθήσαμε να τα απαντήσουμε συλλογικά: Τι σημαίνει για εμάς αλληλεγγύη; Ποια είναι η διαφορετική μορφή εμπορίου που θέλουμε να χτίσουμε και τι μας κινητοποιεί για να την πετύχουμε; Τι σχέση μπορεί να έχει με την υπάρχουσα δομή του εμπορίου; Πώς μπορεί να συμβιβαστεί με το νόμο και την εφορία; Πώς ισορροπούμε την ανάγκη για οικονομική βιωσιμότητα του εγχειρήματος με τη θέλησή μας να είναι τα προϊόντα προσιτά σε όλους και όλες; Και άλλα πολλά…
Το εμπόριο σήμερα, τόσο σε παγκόσμιο όσο και τοπικό επίπεδο, βασίζεται στην εκμετάλλευση και αποσκοπεί αποκλειστικά στο κέρδος. Παρ’ όλα αυτά, σε όλο τον κόσμο γίνονται σημαντικές προσπάθειες δημιουργίας εναλλακτικών μορφών εμπορίου, με όλες τις αντιφάσεις και τα προβλήματα που παρουσιάζουν. Εμείς τι κάνουμε για αυτό;
Με αυτό το ερώτημα στο μυαλό κάποιοι και κάποιες ξεκινήσαμε από το καλοκαίρι του 2004 να συζητάμε για το αν μπορεί να πραγματοποιηθεί ένα εγχείρημα εναλλακτικού και αλληλέγγυου εμπορίου στην Ελλάδα και επάνω σε ποιες βάσεις. Δεν συναντηθήκαμε τυχαία: γνωριζόμασταν από την πολιτική μας δράση, τη συμμετοχή μας σε συλλογικότητες που προτάσσουν την αλληλεγγύη, τη συντροφικότητα και την άμεση και ισότιμη συμμετοχή ως πρώτες ύλες μιας άλλης, καλύτερης, ζωής.
Καταλύτης για να δοκιμάσουμε το ερώτημα και στην πράξη στάθηκε η γνωριμία μας τον περασμένο Ιούλιο με τη γερμανική κοοπερατίβα Café Libertad, στη διάρκεια μιας παρουσίασης της δουλειάς τους στο Βελιγράδι, στην ευρωπαϊκή συνάντηση του People’s Global Action. Μάθαμε ότι εδώ και 5 χρόνια έχουν έρθει σε άμεση επαφή με ζαπατιστικές κοοπερατίβες στο Μεξικό, αγοράζοντας και διακινώντας τον καφέ τους όχι για να κερδίσουν από αυτό, αλλά ως έμπρακτη πολιτική αλληλεγγύη. Μάθαμε επίσης ότι πολλές συλλογικότητες στην Ευρώπη κάνουν το ίδιο, οι οποίες σχηματίζουν ένα δίκτυο για την προώθηση των προϊόντων των Ζαπατίστας (RedProZapa). Έτσι, από το Σεπτέμβρη ξεκινήσαμε να διακινούμε στην Αθήνα καφέ από τις ζαπατίστικες κοοπερατίβες της Τσιάπας του Μεξικού, κακάο από την κοοπερατίβα El Ceibo της Βολιβίας, μάτε από το Κίνημα των Χωρίς Γη (MST) της Βραζιλίας και μαύρο τσάι από το κίνημα των Adivasi της Ινδίας. Κυρίως χέρι με χέρι, αλλά και μέσω πολιτικών και κοινωνικών χώρων, τα προϊόντα έφτασαν σε όλο και περισσότερο κόσμο. Αλλά το πιο σημαντικό ήταν η ανταπόκριση που βρήκε η ιδέα και η θέρμη με την οποία υιοθετήθηκε. Δεκάδες άνθρωποι τόσο στην Αθήνα όσο και στην υπόλοιπη Ελλάδα άρχισαν να συμμετέχουν στη διακίνηση των προϊόντων, με αποτέλεσμα να έχει δημιουργηθεί πλέον ένα συνεχώς διευρυνόμενο δίκτυο. Αρκετοί και αρκετές εντάχθηκαν και στη συλλογικότητα, εμπλουτίζοντάς τη με την όρεξη και τις ιδέες τους.
Ήταν για μας μια περίοδος αναζήτησης και προβληματισμού। Αφενός, στο καθαρά πρακτικό επίπεδο, αφού, μην έχοντας καμία εμπειρία από ανάλογες δραστηριότητες, χρειάστηκε να μάθουμε από τα λάθη μας. Κατανοήσαμε ότι το εγχείρημα αυτό απαιτεί διαφορετικό επίπεδο οργάνωσης και «συνέπειας» σε σχέση με την εμπειρία μας από άλλες συλλογικότητες, κυρίως επειδή περιλαμβάνει τη διαχείριση χρηματικών ποσών. Από την άλλη, στο πιο θεωρητικό επίπεδο, που σχετίζεται με το τι θέλουμε να κάνουμε και πώς, προχωρήσαμε στα τυφλά, καθώς επιχειρούσαμε κάτι εντελώς καινούργιο για τον ελλαδικό χώρο και δεν θέλαμε να αντιγράψουμε έτοιμες λύσεις από το εξωτερικό. Μέσα από μια διαρκή διαδικασία συζήτησης διατυπώσαμε τα ερωτήματα και προσπαθήσαμε να τα απαντήσουμε συλλογικά: Τι σημαίνει για εμάς αλληλεγγύη; Ποια είναι η διαφορετική μορφή εμπορίου που θέλουμε να χτίσουμε και τι μας κινητοποιεί για να την πετύχουμε; Τι σχέση μπορεί να έχει με την υπάρχουσα δομή του εμπορίου; Πώς μπορεί να συμβιβαστεί με το νόμο και την εφορία; Πώς ισορροπούμε την ανάγκη για οικονομική βιωσιμότητα του εγχειρήματος με τη θέλησή μας να είναι τα προϊόντα προσιτά σε όλους και όλες; Και άλλα πολλά…
περισσοτερα....http://sporos.org/
και video.....http://www.archive.org/details/Sporos-LaSemilla
