Εδώ
και μερικές μέρες έχω αρχίσει πάλι να παρακολουθώ τις ειδήσεις στην ελληνική
τηλεόραση και κάποιες εκπομπές όπου και όταν τις πετύχω. Αναφέρομαι στην
τηλεόραση ως μέσο ενημέρωσης, γιατί είναι το πιο πρόσφορο και άκοπο μέσο προς
την κατεύθυνση της πληροφορίας που θέλουμε να ακούσουμε, να δούμε και να
μάθουμε. Αν σκεφτούμε ότι ο καθένας απ’ αυτούς που εκφράζουν την κατεστημένη
πολιτική τάξη πραγμάτων με διάφορους τρόπους μπαίνει σχεδόν καθημερινά στο
σπίτι μας με σάρκα και οστά, έστω και γυάλινα, και μας μιλάει για αρκετές ώρες
από το πρωί μέχρι το βράδυ χωρίς κανέναν αντίλογο, αφού δεν μας ακούει και δεν
μας βλέπει, αντιλαμβάνεστε τη δύναμη αυτού του μέσου και τον έλεγχο που μπορεί
να ασκήσει επάνω μας.
Σε όλα τα καναλάκια λοιπόν έχει στηθεί
ένα σκηνικό κι έχει αρχίσει να παίζεται μια παράσταση που καλλιτεχνικά μόνο στο
θέατρο του παραλόγου μπορούμε να την εντάξουμε. Βγαίνουν, λοιπόν, κάτι απίθανοι
τύποι, που πριν από δύο χρόνια είχαν πάρει στις εκλογές που είχαν γίνει το 85%
των ψήφων, και μας μιλάνε για λάθη πολιτικά που έγιναν τα τελευταία 35 χρόνια
και ιδιαίτερα για τα λάθη των δύο τελευταίων ετών. Αν όλους αυτούς τους άκουγε
ένας τουρίστας, ο οποίος θα αγνοούσε την ελληνική πραγματικότητα, σίγουρα θα
αναρωτιόταν γιατί αυτοί οι φουκαράδες που λεν όλα αυτά δεν έχουν εκλεγεί ποτέ
και τι σόι δημοκρατία είναι αυτή που δεν δίνει το δικαίωμα στην έκφραση
επιτέλους του ορθού. Έχω την αίσθηση ότι, αν ο ίδιος τουρίστας μάθαινε ότι οι
εν λόγω πολιτικοί που λεν όλα αυτά κυβερνούν τη χώρα για 38 ολόκληρα χρόνια
μέσω δύο οικογενειών, θα έφευγε τρέχοντας απ’ αυτή τη χώρα προσέχοντας
ιδιαίτερα τα οπίσθιά του, ώστε να είναι βέβαιος ότι εκεί που θα πάει θα μπορεί
ακόμα ελεύθερα να αφοδεύει. Όλοι αυτοί οι απίθανοι λοιπόν μας λένε ότι ήταν
λάθος το ΔΝΤ, λάθος η άνευ όρων παράδοση στην τρόϊκα, λάθος οι οριζόντιες
περικοπές των μισθών και των συντάξεων, λάθος οι αβάσταχτες φορολογίες, λάθος η
αύξηση του ΦΠΑ, λάθος η αύξηση στα καύσιμα, λάθος η αύξηση της ανεργίας στο
20%, λάθος η δημιουργία χιλιάδων αστέγων, λάθος το κλείσιμο χιλιάδων
επιχειρήσεων, λάθος οι αυτοκτονίες 2.000 συνανθρώπων μας τα τελευταία δύο
χρόνια. Για όλη αυτή τη κατάσταση, βασικοί υπεύθυνοι είναι αυτοί οι απίθανοι
τύποι που βγαίνουν αφ’ υψηλού στα καναλάκια. που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη,
και κάνουν την δήθεν αυτοκριτική τους, λες και δεν έγραψαν καλά στις εξετάσεις
του μαθήματος των θρησκευτικών. Αυτοί είναι οι βασικοί υπεύθυνοι πέρα απ’ όλα
τα άλλα ακόμα και για θανάτους. Δεν έχουν κανένα δικαίωμα για αφ’ υψηλού
κριτική. Το μόνο δικαίωμα που έχουν είναι αυτό που τους δίνει ακόμα κι αυτή η
κουτσή δημοκρατία που έχουμε, της
απολογίας στα δικαστήρια. Και ξέρετε ποιο είναι το άκρον άωτον του παραλογισμού;
Ότι αυτοί οι απίθανοι που «αναγνωρίζουν» τα λάθη τους μας ζητάνε να τους ξανά
εμπιστευτούμε με την ψήφο μας, για να μας σώσουν εφαρμόζοντας την ίδια
πολιτική.
Κοντά σε όλα αυτά, τα καναλάκια με τα
γνωστά πολύχρωμα παπαγαλάκια τους προσπαθούν να μας πείσουν πως όλοι είναι
ίδιοι, δίνοντας την εντύπωση ότι δεν υπάρχει εναλλακτική πρόταση, άρα ούτε
διέξοδος από την κρίση. Τι συμφέροντα εξυπηρετούν και ποιους προσπαθούν να
καλύψουν; Καθ’ όλη τη διάρκεια των τελευταίων 38 ετών δεν υπήρχαν διαφορετικές
φωνές που φώναζαν για τα δάνεια που παίρναμε, για τις καλλιέργειες που
χαλάγαμε, για το πελατειακό σύστημα, για τη στραβή για τους λαούς πολιτική της
ΕΟΚ, για το Μάαστριχτ που ήταν η αρχή όλων αυτών που ακολούθησαν, για την
ανύπαρκτη υγεία, για την δήθεν δωρεάν παιδεία, για τον εκσυγχρονισμό του
«Κινέζου» με τα άπταιστα γερμανικά που, όταν πριν μερικές μέρες πήγε στην γερμανία, δεν ήξερε από πού να φύγει, για
τους Ολυμπιακούς αγώνες και την μεγάλη ιδέα, για το χρηματιστήριο, για το
Σάμαινα και τους 100 πνιγμένους, για τους νεκρούς της «ρικομέξ», για τις
πυρκαγιές που κατέκαψαν εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα δασικής έκτασης και
έγιναν οικόπεδα, για τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς, για τα υποβρύχια που
γέρνανε, για το Βατοπέδι, για την Ζήμενς, για το ΔΝΤ, για την τρόικα, για την
φορολογία και την πάταξη της εισφοροδιαφυγής, για τα χαράτσια, για τις
γερμανικές αποζημιώσεις, για…για…για…Πώς λοιπόν είμαστε όλοι ίδιοι; Πώς είναι
δυνατόν όλοι οι ρόλοι να είναι ίδιοι; Αναρωτηθείτε κάτι απλό και πλατειάστε το.
Στο χώρο της δουλειάς σας όλοι οι συνάδελφοι είναι ίδιοι; Εγώ στο χώρο της
δουλειάς μου ξέρω τουλάχιστον δύο συναδέλφους εκ των οποίων ο ένας επέστρεψε
στην υπηρεσία 1.500,00 €, γιατί έκρινε ότι δεν τα δικαιούται σε καιρούς μάλιστα
εξαιρετικά δύσκολους και η άλλη απαρνήθηκε την θέση της ως διευθύντρια, γιατί
έκρινε ότι συνάδελφός της είχε περισσότερα προσόντα απ’ αυτήν, τη στιγμή που σ’
αυτή τη θέση αντιστοιχούσε επίδομα 450,00 € μηνιαίως. Άρα πώς μπορούμε να
ισχυριστούμε ότι όλοι είναι ίδιοι; Ας μην τρώμε αμάσητο ό,τι μας σερβίρουν. Ήδη
σε όλη την Ελλάδα έχουν ξεκινήσει πάρα πολλές αυτοδιαχειριζόμενες ομάδες που
προτείνουν εναλλακτικούς τρόπους ζωής, εφαρμόζοντας ως αρχή την άμεση
δημοκρατία στις συνελεύσεις τους. Έχετε ακούσει τίποτα για αυτές τις ομάδες και
το έργο τους από τα καναλάκια που προσπαθούν να μας πείσουν να πεθάνουμε;
Οι άνθρωποι ποτέ δεν ήταν ίδιοι μεταξύ
τους και πάντα έπαιζαν διαφορετικούς ρόλους στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν αυτοί
που κατάφερναν και θα καταφέρνουν να γυρίζουν τη ρόδα όσο βαθιά κι αν είναι
χωμένη στη λάσπη. Ας τους εμπιστευτούμε, ας κοιτάξουμε δίπλα μας και ας
προσπαθήσουμε όλοι μαζί για το καλύτερο.
Γιώργος Ανδρεάδης
