Μήπως η εκτέλεση έγινε ‘’Όπως Αμερική;’’
Μήπως και συ νεαρούλη έπραξες βαρύτατο
αδίκημα να συχνωτιστείς στη πλατεία με κάποιο μαυρο-κουκουλωμένο μπουλούκι που
βουίζει πάνω από την κοπριά που παράγει ο βαριεστημένος απόπατος ενός ξυγγάτου παραγοντο-κηφήνα.
Αφού δεν πήρες την πρέζα, που
αχνο-ίπταται plenty στην πλατεία ‘’ Όπως Αμερική ‘’ , ποιος σου φταίει;
΄Βλέπεις να πειράζουμε τα πολύχρωμα κοινωνικά
αποκαίδια;‘ και ριφιφί και φόνοι, και κουμάντα για τη δόση, ότι επιτρέπει η
άδικη η Κοινωνία. Και πρώτο πολυπολιτισμικό τραπέζι, στο κέντρο της
Αθήνας.
Εμείς
νοιαζόμαστε να ξεφύγεις από αυτή την κωλο-ζωή που είναι υποφερτή μόνο από εμάς,
τους Ευρω-κολλητούς.
Την
σήμερον μόνο με τo ελικόπτερo αποφεύγεις την κίνηση
στους δρόμους για να προλάβεις το meeting, Golden Boy.
Σε
μια Μερσεντέ φιμέ και θωρακισμένη αισθάνεσαι χαλαρά στο δρόμο για το Μαξίμου, αποφεύγοντας
το βουητό από τους πληβείους.
Παλιοζωή,
η Σαμπάνια Κρύα και το χαβιάρι Μαύρο.
Απ’ την άλλη και ο καημένος εκπρόσωπος της
εκτελεστικής εξαρτώμενης εξουσίας, κάνοντας την γκουβερνάντα σε κάποιο
Μεγαλοσχήμωνα αντί να υπηρετεί το λαϊκό συμφέρον, γεμάτος κόμπλεξ και χαμένος
στην υπαρξιακή του αβεβαιότητα, με ένα αναξιοπρεπή μισθό, καθίσταται ευάλωτος
σε κάθε ‘’καθώς πρέπει εντολή’’, Ψωμί, μανία, οχλοκρατία.
Πού
καιρός για καθήκον όταν έχεις να θρέψεις στόματα.
Ο
ρατσισμός είναι ένας, μικρέ Αλέξη, δεν πρόλαβες ούτε να τον βιώσεις, ήταν
ξαφνικό.
Από
το μεσαιωνικό ρατσισμό των μαγισσών, μέχρι το μεσοπολεμικό του Χίτλερ και το
σημερινό της παγκοσμιοποίησης, ίδιος είναι ο εχθρός Αλέξη, όχι βέβαια το χρώμα,
αλλά η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, η αμφισβήτηση και ο αγώνας για την ελπίδα. Σύμφωνα
με τον περί τρομοκρατίας αμερικανο-ευροχαιδεμένο νόμο η σκέψη κρίνεται και
διώκεται.
Ίσως
την κακιά στιγμή, οι σκέψεις σου Αλέξη, να βούιζαν έναν ρομαντισμό ασυμβίβαστο,
που δεν πρόλαβε να αφομοιώσει τη θεωρία του ΕΦΙΚΤΟΥ από την πολιτική προπαγάνδα.
Ίσως
οι σκέψεις σου Αλέξη σφύριζαν έναν ελληνικό παιάνα ‘όμοιο με κάποιο ξενιτεμένο μπλουζ
στο Χάρλεμ. Τώρα στη παγκοσμιοποίηση, εκτός από το κεφάλαιο, διεθνοποιούνται
και οι σκέψεις.
Στη
πλατεία Εξαρχείων ρίξανε τη σφαίρα σαν στο γκέτο των άστεγων. ΟΠΩΣ ΑΜΕΡΙΚΗ!
Τον
βαθύπλουτο Μαύρο μάγο του μπάσκετ τον Τζόρνταν όχι μόνο δεν τον μαλώνουν, αλλά
του κάνουν και την γκουβερνάντα οι διώκτες του εγκλήματος.
Αντίθετα
τα Λατινάκια στις παράγκες, από κούνια πληρώνουν ατιμώρητα το τίμημα της
ύπαρξής τους με πρέζα και αίμα.
Εκεί
οι καουμπόηδες βάζουν σημάδι με τη ΦΤΩΧΙΑ, όχι το ΧΡΩΜΑ Αλέξη αλλά την ΕΛΠΙΔΑ, την
μη ΠΑΤΡΙΔΑ.
Έφυγες
λοιπόν Αλέξη ΟΠΩΣ ΑΜΕΡΙΚΗ.
Είναι
βαρύ να κοιτάς στα μάτια κάθε εξουσία σαν ελεύθερος ‘Έλληνας και να της
υπενθυμίζεις το ρόλο της.
Είναι
βαρύ να σκέπτεσαι για ισονομία πολιτισμό, δημοκρατία.
Είμαστε
πιά στην μέση ενός ακήρυχτου πολέμου με στόχο τον άνθρωπο τη ρίζα και το χνώτο
του.
Γίνε
ραγδαία ανταγωνιστικά αναπτυσσόμενος, δουλεύοντας για ένα πιάτο ρύζι, αλλά
εθνικά υπερήφανος που οι καπιταλιστές σου φάγανε δις στο μεταλλαγμένο Ολυμπιακό
πανηγύρι. Πούλα ‘’ότι θυμάται η φυλή’’ σου για μία τσάντα γκούτσι.
Μήπως
ακουστήκαν οι ‘’αναχρονιστικές’’ σου σκέψεις Αλέξη για Δουλειά Παιδεία Ελευθερία στις Πολυεθνικές Κυβερνήσεις;
Για
να εφαρμόσουν το όποιο δόγμα με εξω-ανθρώπινα ιδανικά έκαναν πρόβα επάνω σου
Μεγάλε, Μικρέ μου Αλέξη. << μη σκέπτεσαι μη ζητάς
μην ελπίζεις >>.‘’Όπως Αμερική
Β. Β.
